Կյանքի գեղեկցությունն ու անցողիկությունը հրաշալի է արտացոլված գարնանային բնության մեջ…
Քայլում ենք այգիներով, փողոցներով՝ յուրաքանչյուրս մեր ուղղությամբ, մեր մտքերով ու նպատակներով, իսկ բնությունն ամեն քայլափոխին մի անակնկալ ունի… Բնությունն իր կյանքն ունի: Երեկվա չոր տարածությունն այսօր վերածվել է աներևակայելի գեղեցկության ծաղիկների դաշտի, իսկ այնտեղ, որտեղ թվում էր, թե ոչինչ չկա, աննկարագրելի, յուրահատուկ ծառեր ենք տեսնում…
Նկատելով այս գեղեցկությունը, երբեմն կանգ ենք առնում, կտրվում մեր մտքերից, վայելում ծաղիկների բույրը, հիանում մի պահ… իսկ ավելի հաճախ, պարզապես անցնում ենք՝ մտածելով, որ գուցե վաղը, երբ ավելի հանգիստ ու ազատ լինենք, այդ ժամանակ կկագնենք, երկար կվայելենք, կնկարենք ու միշտ կունենանք մեզ հետ այս չքնաղ տեսարանը: Իսկ հենց հաջորդ օրը կամ գուցե մի քանի ժամ անց բնությունն արդեն այլ տեսք է ստանում: Այն էլի չքնաղ է, բայց երեկվա ծառն ու ծաղիկների դաշտն այլևս չկան: Մենք այն այս գարնանն այլևս չենք տեսնի:
Գարնանային բնությունը սովորեցնում է մեզ ապրել… ապրել՝ ոչ թե վաղն, այլ՝ այսօր, հենց այս պահին՝ մեր հոգու, մեր իսկ ներքին բնության թելադրանքով:
Արմինե Հակոբյանի ստեղծագործական բլոգ 