Բլոգեր լինելը չի պահանջում ունենալ համապատասխան մասնագիտություն: Այսօր շատ մարդկանց կարելի է հանդիպել, ովքեր վարում են իրենց բլոգը։ Բլոգերները գրում են այս կամ այն թեմայի մասին՝ ներկայացնելով իրենց կարծիքը, մոտեցումը։ Այս զրույցի միջոցով բլոգեր Արմինե Հակոբյանի հետ կպարզենք, թե ինչպես է ստեղծել իր բլոգը, ինչ թեմաների է անդրադառնում և ինչու։ Իսկ բլոգին կարող եք հետևել հետևյալ հղումով՝ http://www.armineh.blog: –Ինչպես առաջացավ բլոգը ստեղծելու միտքը։ – Բլոգը ստեղծելու միտքն առաջացել է տարիներ առաջ, երբ ես ստեղծագործում էի և ինձ անհրաժեշտ էր ունենալ մի հարթակ, որտեղ կլինեին իմ բոլոր ստեղծագործությունները: Եվ այդ նպատակով ինձ խորհուրդ տվեցին ստեղծել անձնական բլոգ: Բլոգն այդ ժամանակ էականորեն … Читать далее «ԲԼՈԳՆ ԻՆՁ ՀԱՄԱՐ ԿԵՆՍԱԿԵՐՊ Է» ԲԼՈԳԵՐ ԱՐՄԻՆԵ ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Մարդը կյանքի ամբողջ ընթացքում, յուրաքանչյուր տարիքում և կյանքի փուլում յուրովի ինքն իր համար բացահայտում է աշխարհը։ Իսկ ամենահետաքրքիր և խոր բացահայտումները դեռահաս շրջանում են, երբ արդեն բացահայտել ենք առարկայական աշխարհը, և առաջին անգամ մեր ներքին հայացքն ուղղում ենք դեպի ավելի խորը՝ դեպի զգացմունքների, հարաբերությունների, գաղափարների աշխարհ։ Այս բացահայտումներն ամենաէականն են, ամենակարևորը… Արդյունքում մենք ստեղծում ենք մեր աշխարհը՝ երևակայական աշխարհ, որին ձգտում է մեր էությունը։ Իսկ այս փոքրիկ պատմվածքը դեռահաս աղջնակի իրական և երևակայական կյանքի մասին է՝ գրված հումորով և հաճելի լեզվով։ Բարի ընթերցանություն եմ մաղթում 🙂 Կարդալ պատմվածքը Читать далее Тэффи. Катенька.

Շրթերիս վրա խոսքեր են դողում՝ Խոսքեր արտառո՛ց, Իմաստազրկվա՛ծ, Հնացա՜ծ խոսքեր. Հին-հին գրքերի, մատյանների մեջ, Բառարաններո՛ւմ մնացած խոսքեր: Ուզում եմ ասել. -Գթասի՛րտ եղեք, Եղեք ողորմա՜ծ, Մարդու նկատմամբ մա՛րդ եղեք, մարդի՜կ: Ու երբ չգործած մեղքերի համար Մարդը հայցում է մեղքի թողություն Ու ներողություն՝ Ոչնչի՜ համար,- Գոնե գթասիրտ-ողորմած եղեք, Անսրտության մեջ մի՛ եղեք համառ… Շրթերիս վրա խոսքեր են դողում՝ Խոսքեր արտառո՛ց, Իմաստազրկվա՛ծ¸ Հնացա՜ծ խոսքեր. Հին-հին գրքերի, մատյանների մեջ, Բառարաններո՛ւմ մնացած խոսքեր: Հնացա՜ծ խոսքեր, Հնացա՜ծ, Ինչպես ոսկին է հիմա, Որով առ ու ծախ արդեն չեն անում, Սակայն դրանից ոսկին ո՛չ մի տեղ Երբեք չի դարձել ժանգոտած թիթեղ. Ոսկին վերըստին ոսկի՜ է մնում… Читать далее Պարույր Սևակ․ Ոսկին վերստին ոսկի է մնում

Սկսվում է գիշերն արդեն: Եվ աստղերը, Որ ողջ ցերեկ խոր քուն մտան, Հիմա իրենց ճառագայթե Սուր փշերն են ոզնու նման նորից ցցում` Ընդդեմ մթան: Եվ անպաշտպան իմ կարոտը, Որ անցել է խոր ընդհատակ Ու չի ուզում նորից տրվել շղթաների ու կապանքի, Իմ կարոտը մատնըվում է քո անունից. Լրտեսի՛ պես նա մատնում է տառապանքին: Մեծ քաղաքը լեթարգիական քուն է մտնում, Իսկ ես` լուսնո՛տ, Ես` լուսնահա՜ր, Շեղ-սայթաքուն կտուրներով Ու քիվերով ատամնաբաց, Մինչև անգամ շանթարգելով, Ահա նորից քեզ եմ գալիս` Կյանքըս կրկին վտանգելով: Եթե հանկարծ դու քո հեռվից նկատեիր Ու ձայն տայիր` Ճչալու պես «ա՜խ» անելով` Իմ վտանգված կյանքի համար վախենալով, Գիտե՜ս` ինչո՛վ … Читать далее Պարույր Սևակ․ Լուսնահար կարոտ

Ինձ ճանաչելը մի քիչ դժվար է, Հասկացեք էլի, ես մի քիչ բարդ եմ. Քարի պես պինդ եմ, հողի պես փխրուն. Ինչքան չլինի՝ դեռ մի քիչ մարդ եմ: Ես իմ իշխանն եմ, իմ գլխի տերը, Եվ ինձ թվում է մեծ ու անպարտ եմ, Բայց ինչ-որ չափով և ինչ-որ մի տեղ Դեռ թիապարտ եմ: Մերթ ոտից-գլուխ զարդեր եմ հագնում, Մերթ այնպես անշուք, պարզ ու անզարդ եմ, Մերթ քար ու քարափ, մերթ վայրի խոպան, Մերթ կանաչ անտառ ու ցանած արտ եմ: Հավիտենության լծորդն եմ անդուլ, Բայց և կարճատև մի ակնթարթ եմ, Փոթորիկներ են եռում հատակիս, Թեև երսից այսպես հանդարտ եմ: Կյանքս ավարտելու վրա … Читать далее Համո Սահյան. Ի՞նչ արած մարդ եմ

Մենք արժանի ենք ամենալավին, քանի որ ամենավատը կյանքում անխուսափելիորեն ունենալու ենք… Այս աշխարհից յուրաքանչյուր վայրկյան մարդիկ հեռանում են՝ թողնելով միայն անխախտ լռություն և անսահման կարոտ հարազատներին… Եվ այս ցավը ոչ մեկին չի շրջանցելու… Մենք արժանի ենք ամենալավին, քանի որ ամենավատն , այսպես թե այնպես, մենք ունենալու ենք… Յուրաքանչյուր վայրկյան մենք ծերանում ենք՝ կորցնելով թե տեսք, թե եռանդ և… թե՝ ժամանակ… Ժամանակ, որն անխուսափելիորեն և , հաճախ, անսպասելի ավարտվելու է … Ու ապրում ենք մենք այդ բանի քաջ գիտակցումով… Մենք արժանի ենք ամենալավին, քանի որ ամենավատը մենք հաստատ ունենք… Ապրում ենք մենք առանց գոյատևման երաշխիքների… Եվ միայն ապրելու համար շատերը մեզնից … Читать далее Մենք արժանի ենք ամենալավին

Քիչ բառերի միջոցով խոր իմաստ հաղորդելու վարպետ Էռնեստ Հեմինգուեյի կողմից ընդամենը մեկ էջ ծավալով պատմվածք կնոջ և տղամարդու փոխհարաբերությունների մասին: Պատմվածքը ներկայացված է սիմվոլիկ ձևով , ինչը հնարավորություն է տալիս յուրաքանչյուր ընթերցողին յուրովի ընկալելու և իմաստավորելու այն, ինչն ուղիղ տեքստով չի ասվում… Կարդալ այստեղ Читать далее Էռնեստ Հեմինգուեյ «Բլուրներն ինչպես սպիտակ փղեր»

Անցնում էիր: Ողջ երեկոն քոնն էր կարծես, Ողջ երեկոն` իր բույրերով ու ջերմությամբ: Երկարափեշ եթե լիներ հագուստը քո` Ես կասեի, Որ երեկոն քարշ էր գալիս քո ետևից` Քո հագուստի փեշի նման: Սակայն կարճ էր հագուստը քո: Եվ երեկոն Ամփոփվում էր քո ծնկների ծալքերի մեջ` Կարճ հագուստիդ կարճ փեշերի կարի ներքո… Վերջալույսի արևը շեղ գտել էր քեզ Ու շուլալվել քո հագուստի կոճակներին: Վերջալույսի շեղ շողերի միջնորդությամբ Երկարում էր քո ստվերը` հմայքի՛դ պես, Ու քայլում էր քեզնի՛ց առաջ` հմայքի՜դ պես… Եվ արթնացավ մեջս հանկարծ Ինքնաձաղկման և ամոթի Տարօրինակ մի ցանկություն. Եթե կյանքում կա քեզ նման մի թանակություն Ես ինչպե՞ս եմ կյանքին նայել … Читать далее Պարույր Սևակ․ Բեռան ներքո

Երբեմն հարաբերություններն ավարտվում են կտրուկ և անսպասելի, ինչպես պարզ օրվա կեսին տեղացած հորդառատ անձրևը, որին բոլորովին պատրաստ չես, որից անձրևանոցով պաշտպանված չես, որը թռչում է քեզ ամբողջությամբ և խափանում բոլոր ծրագրերդ… Բայց այսպիսի անձրևները երկար չեն տևում… և հորդառատ անձրևից հետո օդն այնքան մաքուր է, արևն այնքան ջերմացնող… Երբեմն հորդառատ անձրևն ավելի լավ է, քան մշտապես ձգվող ամպամած եղանակը… Читать далее Երբեմն հարաբերություններն ավարտվում են կտրուկ և անսպասելի…