Մեր զգացողությունները ծածկում են մեկը մյուսին և միասին ձևավորում մեր տրամադրությունը:Դրանով բացատրվում է մեր կյանքում տեղի ունեցող շատ իրադարձությունների Իմաստը: Զայրույթը միանում է և խեղդում մեծ վշտին, բաժանման ցավի ժամանակ վրա է հասնում կենցաղային անհարմարությունը, «անհանգիստ» ժամանակներում մեր գլխին շատ գործ է թափվում: Եթե ունենք խորը տխրության առիթ, Աստված մեզ գցում է այնպիսի թոհուբոհի մեջ, որից ոչ մի վայրկյան չենք կարողանում շեղվել: Եվ այդ թոհուբոհն օգնում է մեզ անցնել տխրության միջով:Այս ամենը վերաբերում է ոչ միայն բացասական հոգեվիճակներին, այլև՝ ծայրահեղ դրականներին, քանի որ մարդն իրեն երջանիկ է զգում միայն բալանսի մեջ: Ես նկատել եմ, որ երբ չափազանց մեծ ուրախության առիթ … Читать далее Զգացողությունների մասին․․․

Աշխարհում չկա անպետք ոչինչ․ այն, ինչ պետք չէ ինձ, պետք է մեկ ուրիշին։ Նա, ով հիշում է այս մասին, խնամքով է վերաբերվում իրեն բաժին հասած ամեն մի բանի։ Նա ոչինչ հենց այնպես դեն չի նետում, չի թողնում որ իրերն ուղղակի դուրս գան պիտանելիության ժամկետից, ոչինչ հավերժ «անպետք» վիճակում չի պահում դարակներում։ Այսպես, իմ տանը հայտնված ուտելիքը, որը դուրս է իմ սննդակարգից, ես սիրով տալիս եմ ուրիշներին։ Այն հագուստը, կոշինկները, զարդերը, որոնք այլևս չեմ կրելու, այն ամենն, ինչի օգտագործումն ինձ այլևս հաճույք չի պատճառելու, ես տալիս եմ նրանց, ում այն պետք է։ Ես ջանքեր չեմ խնայում փնտրելու ու գտնելու համար հենց … Читать далее Աշխարհում չկա անպետք ոչինչ

Լավագույն խաղացողը նա է, ով ամենից շատ է տարված խաղով: Լավագույն նկարչին միայն իր կտավն է հետաքրքրում: Լավագույն դերասանին՝ իր կերտած հերոսը նրա բոլոր ապրումներով: Լավագույն գրողին տեքստը, որը նա գրում է՝ բառեր, որոնցում ներդրվել է իր հոգին: Լավագույն երգիչն ամբողջությամբ իր երգն է դառնում: Լավագույն աղեղնավորն իր նշանակետից բացի այլ բան չի տեսնում: Լավագույններին հետաքրքրում է հենց ընթացքը, լավագույնները սիրահարված են բուն գործին, նրանց ուրիշ ոչինչ պետք չէ: Իսկ միջակներին՝ ոչ: Միջակին ո ՛չ խաղն է հետաքրքիր, ո ՛չ կտավը, ո ՛չ երգը, ո ՛չ տեքստը: Միջակին հաղթելու, լավագույնը լինելու, կյանքի մրցավազքում առաջինը տեղ հասնելու գաղափարն է հետաքրքիր: Իսկ … Читать далее Լավագույնների մասին

Երջանիկ լինելու միայն մի ձև կա՝ կատարել քո Առաքելությունը, այլ խոսքերով՝ ծառայել Աստծուն։Իսկ Աստված յուրաքանչյուրին հուշում է իր Անելիքը։ Հուշում է պարզ, բազմակի, տարբեր ձևերով։Ինչու՞ այդ դեպքում բոլորս չէ, որ երջանիկ ենք։Պարզապես մեր ականջներն այնքան են ողողված արտաքին աղմուկով, որ չենք կարողանում լսել Աստծու ձայնը։ Եվ հենց այդ արտաքին աղմուկի մեջ էլ փնտրում ենք մեր Անելիքը։ Իսկ այն այնտեղ երբեք չի գտնվում։Մեր Առաքելությունը չի գտնվում կյանքի ուղու ընտրության հարցում մեր ծնողների ուղղորդումներում։Մեր Անելիքը չի գտնվում որևէ ամսագրում մեր կարդացած ամենապահանջված կամ ամենաբարձր վարձատրվող զբաղմունքների ցանկում։Այն հստակորեն չի գտնվում մեր հաջողակ և հարուստ հարևանի անձնական պատմություն մեջ։Մեր Անելիքը միանշանակորեն չի գտնվում … Читать далее Նորից երջանիկ լինելու մասին կամ աղմուկը խանգարում է երջանիկ լինել…

Երբ ես իմ սիրելի որևէ ուտելիք վայելում եմ ըստ իմ ախորժակի, ես այն սիրելու եմ միշտ: Եվ հակառակը՝ եթե որևէ (անգամ իմ ամենասիրելի) ուտեստ ինչ-որ հանգամանքներից ելնելով ստիպված լինեմ իմ նախընտրած չափից ավել ուտել, այն հստակ կդադարի դասվել իմ սիրելիների շարքում: Գուցե դրանից հետո ես այն իմ կամքով այլևս երբեք չհամտեսեմ:Նույնը վերաբերում է ամեն ինչին՝ հագուստին, զբաղմունքներին, գործերին… Նույնը վերաբերում է նաև մարդկային հարաբերություններին:Այս մասին արժե հիշել, երբ ուզում ենք որևէ մեկին կշտամբել «Ես որ չզանգեմ դու չես զանգի» խոսքերով, բողոքում ենք հանդիպումների հաճախականությունից, մեղադրում ենք քիչ ուշադրության համար… Եվ, ի վերջո այս ամենով ուղղակի կամ անուղղակի կերպով սպառնում ենք … Читать далее Ըստ ախորժակի

Լինել երջանիկ՝ ահա յուրաքանչյուրի գոյության իրական նպատակը:Բայց մարդիկ չեն ուզում երջանիկ լինել: Նրանք նախընտրում են « հաջողակ լինելն ուրիշի աչքում»:Այդպես իրենց սրտի ուզածի փոխարեն նրանք ընտրում են որևէ հեղինակավոր մասնագիտություն… այնուհետև տհաճությամբ անցնում են ուսումնական պրոցեսը՝ մշտապես սպասելով քննությունների ավարտին:Մարդիկ չեն ուզում երջանիկ լինել: Նրանք ընտրում են բարձր վարձատրվող աշխատանքը: Իսկ օրերն անց են կացնում ժամերը հաշվելով՝ սպասելով աշխատանքային օրվա ավարտին, ուրբաթներին, արձակուրդներին…Մարդիկ չեն ուզում երջանիկ լինել: Նրանք նախընտրում են թանկարժեք ու «հեղինակավոր» իրեր ձեռքբերելը… Հետո հայտնաբերում են, որ այդ իրերը հաճախ ոչ իրենց առօրեան են ավելի հարմարավետ դարձնում, ոչ էլ կյանքն՝ ավելի հաճելի:Մարդիկ չեն ուզում երջանիկ լինել: Նրանք ընտրում … Читать далее Մարդիկ չեն ուզում լինել երջանիկ

Սա նշանակում է նախապես չպլանավորել ամբողջ կյանքը, չափից շատ չմտահոգվել վաղվա հնարավոր դժվարությունների համար… Վաղվա որոշումներն այսօր չկայացնել, այսօր էլ չկառչել երեկվա կայացրած որոշումներից… Տրվել ընթացքին նշանակում է չասել «երբեք», «այսուհետ», «այլևս» կամ «միշտ»… Մերն այս պահն է միայն և այդպես վաղն էլ է լինելու… Հավատալ ընթացքին նշանակում է չսահմանափակել միտքն այսօրվա հանգամանքներով: Չսահմանել «հնարավոր»-ն ու «անհնար»-ը: Հարգելով անցյալի փորձը՝ այն անխափան ուղեցույց չդարձնել ապագա բոլոր իրավիճակների համար… Վստահել ընթացքին՝ նշանակում է այսօրվա ձախողումը հավերժական անհաջողություն չհամարել… Տրվել, հավատալ, վստահել ընթացքին… Սա չի նշանակում անգործություն: Հարգել ընթացքը՝ օգնելով նրան հետևողական աշխատանքով … Այդ աշխատանքն անընդմեջ ինքնակատարելագործումն ու բարի գործերն են… … Читать далее Տրվել, հավատալ, վստահել ընթացքին…

Երբ սիրելի մարդկանցից մեկի հետ հարաբերություններում ինչ-որ բան այն չէ, մենք մեզ շատ վատ ենք զգում: Աշխարհն, ասես, մռայլվում է, և ոչինչ չի ուրախացնում այնքան ժամանակ, մինչև մեզ համար կարևոր հարաբերությունները չկարգավորվեն: Նման իրավիճակներում մենք պարզ գիտակցում ենք մեր ընկճվածության պատճառը: Մենք պարզապես չենք կարող երջանիկ լինել, եթե կարևոր մարդկանցից որևէ մեկի հետ հարաբերություններում խնդիրներ կան: Սակայն չգիտես ինչու մենք կարծում ենք, որ կարող ենք շարունակել հանգիստ և լավ լինել, երբ խափանվում են կյանքի կարևորագույն հարաբերությունները՝ Աստծու հետ կամ մեր բարձրագույն Ես-ի հետ հարաբերությունները: Պարզապես այս հարաբերություններում ճաքերն այնքան շոշափելի չեն, ինչպես այլ մարդկանց հետ հարաբերություններում, և մենք հաճախ դրանք … Читать далее Կարևորագույն հարաբերությունները․․․

Ի ՞նչ է անում մարդն, ով ինչ-որ մի բան ուզում է. ուզում է հստակ, ողջ էությամբ, մտքով, հոգով, սրտով, ամեն մի բջիջով: Այդ մարդն իրեն չի խնայում, նա ոչինչ չի մոռանում, նրա ուշադրությունից ոչ մի բան չի վրիպում: Նա նաև զոհաբերում է… Նա ձեռք է բերում ամենաճկուն միտքն ու հնարամիտ ուղեղը, եթե անգամ առօրեայում ամենաանջատվածն է : Նա դառնում է ամենատես իր ցանկությանը տանող ճանապարհին, անգամ եթե մնացած բոլոր դեպքերում կույր է: Եթե անգամ շատ է հոգնած, դառնում է ամենաեռանդունը: Ամենաանհամբերն անգամ դրսևորում է մեծագույն ուժ և համբերություն… Այդ մարդը գտնում է բոլոր «ոչ»-երն «այո» դարձնելու ձևը: Իր ցանկությանը մոտենում … Читать далее Այն մարդն, ով ուզում է…