Լինել երջանիկ՝ ահա յուրաքանչյուրի գոյության իրական նպատակը:Բայց մարդիկ չեն ուզում երջանիկ լինել: Նրանք նախընտրում են « հաջողակ լինելն ուրիշի աչքում»:Այդպես իրենց սրտի ուզածի փոխարեն նրանք ընտրում են որևէ հեղինակավոր մասնագիտություն… այնուհետև տհաճությամբ անցնում են ուսումնական պրոցեսը՝ մշտապես սպասելով քննությունների ավարտին:Մարդիկ չեն ուզում երջանիկ լինել: Նրանք ընտրում են բարձր վարձատրվող աշխատանքը: Իսկ օրերն անց են կացնում ժամերը հաշվելով՝ սպասելով աշխատանքային օրվա ավարտին, ուրբաթներին, արձակուրդներին…Մարդիկ չեն ուզում երջանիկ լինել: Նրանք նախընտրում են թանկարժեք ու «հեղինակավոր» իրեր ձեռքբերելը… Հետո հայտնաբերում են, որ այդ իրերը հաճախ ոչ իրենց առօրեան են ավելի հարմարավետ դարձնում, ոչ էլ կյանքն՝ ավելի հաճելի:Մարդիկ չեն ուզում երջանիկ լինել: Նրանք ընտրում … Читать далее Մարդիկ չեն ուզում լինել երջանիկ

Սա նշանակում է նախապես չպլանավորել ամբողջ կյանքը, չափից շատ չմտահոգվել վաղվա հնարավոր դժվարությունների համար… Վաղվա որոշումներն այսօր չկայացնել, այսօր էլ չկառչել երեկվա կայացրած որոշումներից… Տրվել ընթացքին նշանակում է չասել «երբեք», «այսուհետ», «այլևս» կամ «միշտ»… Մերն այս պահն է միայն և այդպես վաղն էլ է լինելու… Հավատալ ընթացքին նշանակում է չսահմանափակել միտքն այսօրվա հանգամանքներով: Չսահմանել «հնարավոր»-ն ու «անհնար»-ը: Հարգելով անցյալի փորձը՝ այն անխափան ուղեցույց չդարձնել ապագա բոլոր իրավիճակների համար… Վստահել ընթացքին՝ նշանակում է այսօրվա ձախողումը հավերժական անհաջողություն չհամարել… Տրվել, հավատալ, վստահել ընթացքին… Սա չի նշանակում անգործություն: Հարգել ընթացքը՝ օգնելով նրան հետևողական աշխատանքով … Այդ աշխատանքն անընդմեջ ինքնակատարելագործումն ու բարի գործերն են… … Читать далее Տրվել, հավատալ, վստահել ընթացքին…

Երբ սիրելի մարդկանցից մեկի հետ հարաբերություններում ինչ-որ բան այն չէ, մենք մեզ շատ վատ ենք զգում: Աշխարհն, ասես, մռայլվում է, և ոչինչ չի ուրախացնում այնքան ժամանակ, մինչև մեզ համար կարևոր հարաբերությունները չկարգավորվեն: Նման իրավիճակներում մենք պարզ գիտակցում ենք մեր ընկճվածության պատճառը: Մենք պարզապես չենք կարող երջանիկ լինել, եթե կարևոր մարդկանցից որևէ մեկի հետ հարաբերություններում խնդիրներ կան: Սակայն չգիտես ինչու մենք կարծում ենք, որ կարող ենք շարունակել հանգիստ և լավ լինել, երբ խափանվում են կյանքի կարևորագույն հարաբերությունները՝ Աստծու հետ կամ մեր բարձրագույն Ես-ի հետ հարաբերությունները: Պարզապես այս հարաբերություններում ճաքերն այնքան շոշափելի չեն, ինչպես այլ մարդկանց հետ հարաբերություններում, և մենք հաճախ դրանք … Читать далее Կարևորագույն հարաբերությունները․․․

Ի ՞նչ է անում մարդն, ով ինչ-որ մի բան ուզում է. ուզում է հստակ, ողջ էությամբ, մտքով, հոգով, սրտով, ամեն մի բջիջով: Այդ մարդն իրեն չի խնայում, նա ոչինչ չի մոռանում, նրա ուշադրությունից ոչ մի բան չի վրիպում: Նա նաև զոհաբերում է… Նա ձեռք է բերում ամենաճկուն միտքն ու հնարամիտ ուղեղը, եթե անգամ առօրեայում ամենաանջատվածն է : Նա դառնում է ամենատես իր ցանկությանը տանող ճանապարհին, անգամ եթե մնացած բոլոր դեպքերում կույր է: Եթե անգամ շատ է հոգնած, դառնում է ամենաեռանդունը: Ամենաանհամբերն անգամ դրսևորում է մեծագույն ուժ և համբերություն… Այդ մարդը գտնում է բոլոր «ոչ»-երն «այո» դարձնելու ձևը: Իր ցանկությանը մոտենում … Читать далее Այն մարդն, ով ուզում է…

Մեզ բոլորիս ի սկզբանե մեկ «հումք» է տրված մշակման համար: Այդ հումքը մենք ինքներս ենք՝ մեր արժեքները, աշխարհընկալումը, մտքերը, դիրքորոշումները, իրական մղումներն ու գործողությունները… Իսկ այն ամենն, ինչ կատավում է կյանքում մեզ հետ, մեր վիճակի արտացոլանքն է: Սակայն մենք շատ հաճախ «հումքը մշակելը» փոխարինում ենք «հումքը տեղափոխելով»: Խնդիրներն աշխատավայրում լուծում ենք փոխելով աշխատանքը, չստացված սիրային հարաբերությունների դեպքում մշտապես փոխում ենք զուգընկերներին, «վատ ընկերներին» փոխարինում ենք նորերով և այդպես շարունակ: Փոխվում են մարդիկ, վայրերը, հանգամանքները, բայց իրավիճակը նույնն է մնում: Մենք շարունակ բախվում ենք նույն խնդիրներին այլ ընկերների, զուգընկերների հետ, այլ աշխատավայրերում այնքան ժամանակ, մինչև չհասկանանք. չէ որ հումքը նույնն է, … Читать далее Մեզ բոլորիս ի սկզբանե մեկ «հումք» է տրված մշակման համար…

Հարաբերություններում լինում են տատանման փուլեր, երբ զգացմունքն արևի պես մայր է մտնում, որպեսզի հետո նորից ծագի: Թուլացումը, ուժգնացումը, անհետացման պատրանքը զգացմունքի բնական ընթացքն են, որը հաճախ մենք ինքներս խափանում ենք: Տատանման փուլում գտնվող հարաբերությունները, որոնք ամենախոցելին են և մի հպումից անգամ կարող են քանդվել, մենք սկսում ենք ուժգնությամբ ցնցել: Երբ մեր զուգընկերը «սառում է», մենք նրան հարցախեղդ ենք անում, պահանջում ենք բացատրություններ, թելադրում ենք կանոններ, քննարկում ենք հարաբերությունները… Պարզապես տատանման փուլում «հարաբերություններն ամենից շատ են ցավում», և հենց այդ ժամանակ մենք որոշում ենք աշխատել դրանց ուղղությամբ և անում ենք դա ակտիվ գործողություններով: Իսկ իրականում դա պասիվ սպասման, արտաքին գործողությունների դադարի, … Читать далее Հարաբերություններում լինում են տատանման փուլեր…

Երբեմն հաճելի է պարզապես նստել և նայել, թե ինչ է կատարվում քո կյանքում: Նայել, ինչպես հետաքրքիր ֆիլմ: Չէ՞ որ այդ ֆիլմի ռեժիսորը հենց դու ես… Իսկ սցենարը գրել ես քո նախկին մտքերով, որոշումներով, գործողություններով… Երբեմն՝ չգիտակցված, երբեմն՝ գիտակցելով: Թեև ֆիլմի ընթացքին այդ պահին գուցե չես կարող միջամտել, բայց անչափ կարևոր է «ճիշտ» նայելը, նայելը հեղինակի աչքերով՝ վերլուծելով, գնահատելով, հասկանալով, սխալներն ուղղելով… Նայել և հղկել ինքդ մեզ՝ որպես ռեժիսոր… Նայել և անցնել ավելի կատարյալ սցենարի մշակմանը: Читать далее Երբեմն հաճելի է պարզապես նստել և նայել․․․

Սկսել ենք մեզ վա՞տ զգալ այնտեղ, ուր գտնվում ենք. մեր մարմնում, մեր տանը, մեր հարաբերություններում, մեր աշխատավայրում, ինքներս մեր մասին մեր մտքերում… «Վատ զգալու» ախտանիշը սովորաբար տագնապով ենք ընդունում… բայց արդյո՞ք սա իսկապես վատ ախտանիշ է: Ես կասեի՝ ճիշտ հակառակը: «Վատ զգալուց« սկսվում են բոլոր հրաշալի, անհավանական , հեքիաթային փոփոխությունները կյանքում: Հենց վատ զգալն է միակ ազդանշանը, որն ընկալում է մեր միտքը և տանում է մեզ դեպի վեր: «Ես ինձ վատ եմ զգում այս կամ այն տեղում» նշանակում է, որ այդ ոլորտում դեպի վեր տանող սանդուղքի առաջին աստիճանին ոտքս արդեն դրել եմ: Եվ որքան ավելի եմ վատ զգում, որքան ավելի … Читать далее «Վատ զգալը», մարդու ամենախոստումնալից վիճակն է

Ինքնավստահությունը երբեք չեն գտնում այնտեղ, որտեղ կորցրել են: Իսկ մենք հաճախ շարունակում ենք համառորեն փնտրել այն հենց այդ նույն տեղում՝ անվերջ պահպանելով ձախողված և մեր Ես-ը հափշտակած սիրային հարաբերությունները, ընկերական շրջապատը, աշխատանքը … Մենք մնում ենք այնտեղ, ուր մի բան այնպես չի գնացել, որպեսզի ուղղենք իրավիճակը, վերականգնենք կորցրածը, վերադարձնենք մեր վստահությունը, ինչից հետո նոր, միգուցե, առաջ գնանք: Իսկ առաջ գնալու համար նախ հեռանալ է պետք: Եթե չի ստացվում հեռանալ ֆիզիկապես, գոնե՝ մտովի պետք է դա անել: Հեռանալ և մոտենալ ինքներս մեզ: Սկզբում փոքր քայլերով՝ հիշելով մեր առօրյա լավագույն սովորությունները, հետո մեծացնել քայլերը՝ վերագտնելով մեր արժեքները , իսկ հետո՝ ավելի մեծ … Читать далее Ինքնավստահությունը վերագտնելու մասին