Իմ վերջին սեր: Երբեք մի մոռացիր, որ ես քեզ հետ եմ, ես քոնն եմ: Ես սիրում եմ քեզ Մեծ սիրով: Եթե դու Այն ես, ում անվանում եմ Ինքը, ապա իմ սիրո համար ոչինչ չի նշանակում, թե դու ում կսիրես (չակերտների մեջ կամ առանց դրանց), ում հետ և ինչպես կամուսնանաս, քանի երեխա կունենաս և այլն: Միայն թե մնա այն, ում ես սիրեցի և սիրում եմ, ու երբեք մի մոռացիր, որ ես քոնն եմ, որ ես քեզ հետ եմ լինելու, թեկուզ հեռվից, թեկուզ անջատված: Դու գիտես, որ մեզ վիճակված չէ ապրել միասին: Ես գիտեմ, որ կլինեմ քեզ հետ. ահա այս դիլեման է … Читать далее Հատված «Սուլամիթա Սևակի մեծ սերը» գրքից

Արի՜, Նո՛ր Տարի,Գալուստդ բարի՜,Եվ արթնացրո՛ւ քո թնդուն քայլովՈւշ մնացածին,Քնով տարվածին.Տո՛ւր ապաքինում հոգով ցավածին,Հիասթափվածին՝ նոր մի հիացում,Սիրասթափվածին՝ մի նոր միացում.Ձեռքից հավատը փախուստ տվածին,Իբրև Նոր Տարվա բաղձալի նվեր,Տո՛ւր նոր հավատի կապակուռ թևեր,Մանկանը՝ մեծի մտքի լիացում,Մեծին՝ մանուկի անարատություն,Տափարակներին՝ Արարատություն,Իսկ Երկրագնդին՝ մի առատություն,Որ նրա վրա Քաղցը այսուհետՉունենա ո՛չ մի կայսրություն ու գահ,Ու Սարսափն իրեն թագակիր չզգա.Որ Ազատությունն իր բառե գունեղ շապիկը ճեղքածՏրվի ճախրանքի,Ու Մարդն ազատվի իր հին գերության նոր հաճախանքից,Ու Մարդն այսուհետ ո՛չ մի տեղ երբեք չգունավորվի.Եվ որ այլևըս ո՛չ մի ժողովուրդ,Ո՛չ մի ազգ ու ցեղՊատմության քափից ու սև մրուրից չթունավորվի,Դառնա լիազո՛ր, դառնա լիիրա՛վ,-Ու մենք, վերջապե՜ս, հասկանա՛նք իրար։Նաև հասկանա՛նք,Որ մեր իսկ արյան գնդիկը մանըրԱյս … Читать далее Պարույր Սևակ «Արի՜, Նո՛ր Տարի»

Կռիվներում ընկան նրանք.Ամեն մեկը՝ մի տան ճրագ,Ամեն մեկը՝ մի մոր որդի,Ամեն մեկը՝ մի աղջկաԵրազանքը անապական,Կնոջ՝ սերը, հոր՝ ապագան…Ամեն մեկը՝ անգիր մի վեպ,Ամեն մեկը անգին մի կյանք… Ամեն մեկը ընկան ա՛յլ կերպ.Մերթ՝ ջրի մեջ, մերթ՝ հողի տակ,Մեկը սրով, տասը՝ հրով,Մեկը՝ արդեն հայտնի հերոս,Տասը՝ հերոս դեռ չդարձած,Մեկը՝ իր մոր արցունքներովԹաց նամակը դեռ չընթերցած,Տասը՝ նամակ սպասելիս,Կարոտելիս, երազելիս… Բայց զոհի՛ պես չընկան նրանք:Ընկան նրանք իբրև մարտի՛կ,Ընկան նրանք իբրև մարդի՛կ,Որ սովոր են մահը վանելԻրենց կյանքով՝ հանուն կյանքի,Որ սովոր են զրկանք տանել՝Ընդդեմ ցավի ու զրկանքի.Որ պատրաստ են հանուն սիրոՍիրուց առնել ատելու թափ.Եվ անպարտ են ատելությամբ:Որ հզոր են հենց այդ սիրով. Զոհի՛ նման չընկան նրանք:Ընկան նրանք իբրև … Читать далее Պարույր Սևակ «Ընկածները»

Մենք քիչ ենք‚ սակայն մեզ հայ են ասում։ Մենք մեզ ո՛չ ոքից չենք գերադասում: Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք‚ Որ մե՛նք‚ միայն մե՜նք Արարատ ունենք‚ Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում‚ Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում: Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել: Պարզապես Նարեկն այստեղ է գրվել: Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել‚ Քարից շինել ձուկ‚ և թռչուն՝ կավից‚ Ուսուցմա՛ն համար և աշակերտե՜լ Գեղեցկի՛ն‚ Բարո՛ւն‚  Վսեմի՛ն‚ Լավի՜ն… Մենք քիչ ենք‚ սակայն մեզ հայ են ասում: Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում Պարզապես մեր բախտն ուրիշ է եղել‚- Պարզապես շատ ենք մենք արյուն հեղել. Պարզապես մենք մեր դարավոր կյանքում‚ Երբ եղել ենք շատ … Читать далее Պարույր Սևակ «Քիչ ենք, բայց հայ ենք»

Քեզնով երդվելիս Ձեռքըս դնում եմ իմ սրտի վրա՝  Սեղմելո՛ւ նման, Որ… հանկարծակի չպայթի դողից… Ինձնով երդվելիս Ափըս դնում եմ քո մի ափ հողին, Ինչպես իմ նախնիք՝ Սուրբ Գրքին իրենց… Եվ զո՜ւր, իզուր են մեզ ուսուցանել, Թե յուղոտ մատով Սուրբ Գիրք չեն թերթում: Ա՜խ, ի՛մ ժողովուրդ, Գի՜րք ժողովողի, Սուրբ Գիրք… ծամո՜ւմ են… յուղոտ բերանո՜վ՝ Քո լավաշիդ պես,  Նշխարիդ նման… Եվ աջից նայում՝ Տեսնում եմ հրդեհ,  Ձախից եմ նայում՝ Տեսնում եմ մոխիր: Ի՜նչ է. քե՞զ տրվեց կրակը կրթել Ու դաստիարակել մի ամբողջ նախիր… Ճակատագըրի բերումով դաժան Ճակատըդ հիմա՝ փոքրի՜ց էլ փոքրիկ, Մինչդեռ ճակատիդ գիրը՝ մեծից մե՜ծ: Իսկ ո՞վ է դրա ընթերցողն, ո՞ւր … Читать далее Պարույր Սևակ «Հայրենիք»