Հիասթափվել մարդուց կարելի է միայն մեկ անգամ…
Հիասթափվել մարդուց կարելի է միայն մեկ անգամ… Եթե երկրորդ անգամ հիասթափվում ես միևնույն մարդուց, նշանակում է` դեռ նրանից չես հիասթափվել: Читать далее Հիասթափվել մարդուց կարելի է միայն մեկ անգամ…
Հիասթափվել մարդուց կարելի է միայն մեկ անգամ… Եթե երկրորդ անգամ հիասթափվում ես միևնույն մարդուց, նշանակում է` դեռ նրանից չես հիասթափվել: Читать далее Հիասթափվել մարդուց կարելի է միայն մեկ անգամ…
Այս մարտի դաշտում ես շատ մնացի… Կողքից նայելով այլոց պայքարին Վերլուծողի հայացքով միայն Մի քիչ էլ ինքս պայքար մղելով, ախոյաններիս վերացնելու երազանքներով, իսկ ավելի շատ ինձ պաշտպանելով… Բայց ավելի շատ և ողջ ընթացքում հանգիստ սպասելով, որ կյանքն իր հունով ինչպես նետել է, այնպես էլ դուրս կմղի ինձ այս մարտի դաշտից… Այս մարտի դաշտում ես շատ մնացի… Գնացի… Եկա… Նայեցի կողքից… Նորից ներս մտա… Ու չհեռացա… Ես շատ մնացի այս մարտի դաշտում… Մարտի դաշտում, որ, թեև, հոգուս տունը չէ Բայց կլանել է այնպես, որ շունչս պահել եմ… Ու չեմ կարող զգալ, չեմ կարող տեսնել Չեմ կարող սիրել ես մարտի դաշտում… Չեմ … Читать далее Մարտի դաշտում
Բոլոր պարագաներում ես նախընտրում եմ լսել « Չնայած … … …, ես քեզ սիրում եմ», քան «Ես քեզ սիրում եմ, քանի որ… … …» խոսքերը: Читать далее Բոլոր պարագաներում ես նախընտրում եմ
Ի՞նչ է պետք մարդուն աշխարհից ու այլ մարդկանցից: Ինչու՞ են մեզ ուրիշներն անհրաժեշտ: Իհարկե ես չեմ պատրաստվում անդրադառնալ բոլորին հայտնի` հասարակական կյանքի ու կոլեկտիվիզմի ֆունկցիոնալ նշանակության հարցին: Ես կասեմ ընդամենը մի պարզ բան` մեզ աշխարհի հետ մեր ներաշխարհին համապատասխան երկխոսություն է պետք ինչպես արվեստի, կրթության, այնպես էլ այլ մարդկանց միջոցով: Արտաքին աշխարհի հետ երկխոսությունը մեր ներաշխարհի համար յուրահատուկ սննդի դեր է կատարում. այն ամրապնդում է մեր մտքերն ու համոզմունքները, զգացմունքները, մտածելու ձևը, նպաստում է մեր ներաշխարհի հետ համահունչ նոր մտքերի ու գաղափարների ձևավորմանը… Այն սնունդ է մեր աշխարհի համար, ուստի այն օգնում է պահպանել և զարգացնել մեր ներաշխարհը, այլ խոսքերով` … Читать далее Արտաքին աշխարհի ազդեցության մասին