Երբ երեխա էի, կարծում էի, որ կյանքի անարդարություններից մեկն էլ այն է, որ որոշ մարդիկ ունեն գիրանալու հակում, իսկ որոշները՝ ոչ: Բնականաբար համարում էի, որ կյանքն անարդար է գիրանալու հակում ունեցողների հանդեպ: Իսկ հիմա, գիտե՞ք, մտածում եմ, որ գիրանալու հակում ունեցողներին իրականում ամենաբախտավորներն են: Չէ՞ որ գիրացմանը նպաստող ամեն ինչ վնասակար է նաև առողջության համար՝ յուղոտ, ծանր սնունդ, նստակյաց ապրելակերպ, քնի խախտված ռեժիմ… Եվ նրանք, որքեր պարբերաբար գիրանում են, իրենց անառողջ կենսակերպի արտացոլումն անմիջապես տեսնում են հայելու մեջ և արագ սթափվում… Չէ՞ որ լավ տեսք ունենալ բոլորն են ցանկանում: Այդպես էլ, ձևավորվում է ուժեղ մոտիվացիա փոխելու սովորությունները, ապրելու առողջ… Ավելի … Читать далее Մեդալը միշտ հակառակ կողմ ունի․․․

Когда я была ребенком, я думала, что одна из несправедливостей в жизни заключается в том, что у некоторых людей есть склонность к полноте, а у других-нет. Естественно, я считала, что жизнь несправедлива по отношению к тем, кто склонен к полноте. А теперь, знаете, я думаю, что люди, склонные к полноте, на самом деле самые удачливые. Ведь все, что способствует полноте, вредно и для здоровья: жирная, тяжелая пища, малоподвижный образ жизни, нарушенный режим сна… И те, кто регулярно набирают вес, сразу видят в зеркале отражение своего нездорового образа жизни и быстро »трезвеют»… Ведь все хотят хорошо выглядеть. И так, формируется сильная … Читать далее Медаль всегда имеет противоположную сторону…

Наверное, нет ни одной женщины, которой было бы не интересно, что на самом деле чувствуют и думают мужчины в той или иной ситуации, каковы мотивы и истинные причины их действий… Мы, будучи от рождения опытными следователями, «исследуя» любимого мужчину, можем пойти невероятно далеко, сделать шокирующие открытия и, несмотря на это, иногда все же упускаем из виду самое очевидное, самое простое. Просто мужская психология отличается, и, рассуждая по-женски, нам трудно их понять. И свою помощь в преодолении этой трудности нам предлагает Стив Харви. Он ведущий юмористической программы и, в результате своего опыта работы, пришел к твердому выводу, что женщины совершенно не … Читать далее Стив Харви. Поступай как женщина, думай как мужчина

Երևի չկա որևէ կին, ում չհետաքրքրի, թե ինչ են իրականում զգում և մտածում տղամարդիկ այս կամ այն իրավիճակնում, որոնք են նրանց գործողությունների մոտիվներն ու իրական պատճառները… Մենք, լինելով ի ծնե հմուտ քննիչներ, մեր սիրելի տղամարդուն «հետազոտելիս» կարող ենք աներևակայելի հեռուներ գնալ, ցնցող բացահայտումներ անել և չնայած այդ հանգամանքին, երբեմն, այնուամենայնիվ, մեր աչքից վրիպում է ամենաակնհայտը, ամենապարզն ու հասարակը: Պարզապես տղամարդկային հոգեբանությունն այլ է, և դատելով որպես կին՝ դժվար է նրանց հասկանալը: Եվ ահա այս դժվարությունը հաղթահարելու գործում իր օգնությունն է մեզ առաջարկում Սթիվ Խարվին, ով հումորային ծրագրի հաղորդավար է և իր աշխատանքային փորձի արդյունքում եկել է ամուր եզրահանգման, որ կանայք … Читать далее Стив Харви. Поступай как женщина, думай как мужчина

Однажды понимаешь, что дело не в том, чтобы по возможности быстрее добраться до места… И перестаешь бежать…. Останавливаешься и внимательно осматриваешься вокруг: отдаешься настоящему моменту, живешь настоящим моментом, живешь в настоящем моменте, понимаешь его суть, чувствуешь его смысл, слышишь его слово, сам становишься настоящим моментом… И так каждое мгновение… Каким бы оно ни было: полным вдохновения или разочарования, потерь или приобретений, победоносным, счастливым или тяжелым и грустным, воплощением начала или конца… И нет более верного способа пройти свой путь, а до места мы все равно доберемся-каждый из нас в свой час. Читать далее О мгновении

Մի օր հասկանում ես, որ բանը նրանում չէ, որպեսզի հնարավորինս շուտ տեղ հասնես… Եվ դադարում ես վազել…. Կանգ ես առնում ու ուշադիր շուրջդ նայում. տրվում ես պահին, ապրում ես պահով, խորապես զգում ես պահն ու հասկանում պահի ասելիքը, լինում ես պահի մեջ, դառնում ես հենց պահը… Եվ այդպես ամեն պահի: Ինչպիսին էլ որ այն լինի՝ լի ոգեշնչումով, թե՞ հիասթափությամբ, հաղթական, երջանիկ, թե՞՝ ցավալի, կորստի, թե՞՝ ձեռքբերման, սկիզբ թե՞ ավարտ մարմնավորող… Եվ չկա քո ճանապարհն անցնելու ավելի ճշմարիտ ձև, իսկ տեղ ամեն դեպքում հասնալու ենք՝ յուրաքանչյուրս իր ժամին: Читать далее Պահը․․․

Зависть — одно из самых высших проявлений неблагодарности. И на кого человек направляет это чувство? На знаменитостей, достигших больших успехов? Нет. Жизнь и успехи тех, кто далеко от нас, кажутся нам справедливыми и законными. Человек с завистью относится к самым близким ему людям, тем, с кем себя постоянно сравнивает. И если в сравнении «не выигрывает», наполняется негативными чувствами и мыслями, выражающими неудовлетворенность: «Почему тот или иной человек красивее, умнее, успешнее, почему у него есть то, чего нет у меня, почему? »։ Поддавшись таким эмоциям, человек как бы забывает, что по нерушимому космическому закону он (как и все) имеет именно то, … Читать далее Зависть — одно из самых высших проявлений неблагодарности.

Նախանձն անշնորհակալ լինելու ամենավառ դրսևորումներից է։ Իսկ ու՞մ է մարդն ուղղում այդ զգացմունքը։ Մեծագույն նվաճումներ ունեցող հայտնիների՞ն։ Ո ՛չ։ Մեզանից հեռու գտնվողների կյանքն ու հաջողությունները մեզ արդար և օրինաչափ են թվում։ Իսկ նախանձով մարդը պարուրում է ամենամոտ կանգնածներին․ նրանց, ում հետ մշտապես համեմատվում է։ Եվ եթե համեմատության մեջ «չի շահում» լցվում է բացասական զգացողություններով և դժգոհություն արտահայտող այսպիսի մտքերով՝ «Ախր ինչու՞ է այս կամ այն մարդն ավելի գեղեցիկ, ավելի խելացի, ավելի հաջողակ, ինչու՞ նա ունի այն, ինչը չունեմ ես, ինչու՞․․․»։ Այսպիսի էմոցիաներին տրվելով՝ մարդը կարծես մոռանում է, որ տիեզերական անխափան օրենքի համաձայն՝ նա (ինչպես և յուրաքանչյուրը) ունի հենց այն, ինչը … Читать далее Նախանձն անշնորհակալ լինելու ամենավառ դրսևորումներից է

Когда цветок распускается, разве мы перестаем его поливать? Нет… просто раньше мы поливали его с чувством предвкушения, а после цветения уже с благодарностью и восхищением. А почему мы часто так не поступаем с самыми дорогими? Почему, покорив чье-то сердце, мы перестаем вносить вклад в Любовь? То, ради чего мы когда-то не жалели усилий, теперь считаем само собой разумеющимся, обычным делом. И так любовь начинает уменьшаться-сначала незаметно, а потом уже в значительных размерах… А однажды последние остатки былого великого чувства просто улетучиваются, как будто там ничего и не было. А мы с удивлением смотрим вокруг. Просто время от времени нужно немного … Читать далее Когда цветок распускается, разве мы перестаем его поливать?