— «Ասել մարդուն, որ նա հասկանա, որ…»… Այս խոսքերը ես երևի երբեք չեմ հասկանա… Ինձ համար հասկանալ՝ չի նշանակում տեղյակ լինել, չի նշանակում բազմիցս լսած և ականատես եղած լինել… Ասելով «ես հասկացել եմ»` ես միշտ ի նկատի ունեմ «սեփական փորձի (գուցե և բազմիցս կրկնված) արդյունքում այդ մտքին ինքս հանգել եմ»: Գրքերը և այլ մարդկանց հետ զրույցները մեզ կարող են գեթ օգնել վերհիշել այն, ինչը մենք արդեն գիտենք: Չէ՞ որ մենք սիրում ենք կարդալ և մարդկանցից լսել այն, ինչն արդեն գիտենք մեր փորձից ելնելով, ինչն արդեն գուցե և ենթագիտակցաբար հասկացել ենք, իսկ այն ինֆորմացիան, որի հետ մեր փորձը չի առնչվել, մենք … Читать далее … ու ես հասկացա, որ …

Ամառ, երեկո, հարազատ քաղաք, քաղաքի կենտրոն… Ու՞ր են գնում այսքան մարդիկ. բոլորը քայլում են, անցնելով նույն տարածությունը 2,3… 10 անգամ: Ամեն օր, նույն ժամին. Ոմանք՝ արագ, ոմանք՝ դանդաղ, ոմանք՝ լուռ, ոմանք՝ ակտիվ զրուցելով, ոմանք՝ մենակ, ոմանք՝ խմբերով… Ինչու՞ են քայլում… Բոլորը զբոսնում են, իսկ զբոսանքները տարբեր են լինում… Կա զբոսանք- մարզանք… Այս մարդիկ զբոսնում են մարզվելու փոխարեն: Քայլում են ամեն օր նիհարելու կամ չչաղանալու համար: Քայլում են նպատակաուղղված, գործ անելու պես… Կա զբոսանք-զրույց… Նրանց համար ընկերների հետ հանդիպումները տեղի են ունենում զբոսանքի ձևով… հանդիպում են ու զրուցում՝ զբոսնելով… Կա զբոսանք-իներցիա… Այս մարդիկ ուղղակի զբոսնում են, քանի որ ամառվա երեկոներին միշտ … Читать далее Զբոսանքներ

Պատրաստվում ես հանդիպման… Պատրաստվում ես հանդիպման… Հանդիպման, որին տենչում ես, ու որին շտապում է քո ամեն բջիջ, պատրաստվում ես անշտապ ու հանգիստ՝ ձգելով ու վայելելով ամեն վայրկյանը, քանի որ այդ պահերը երկար ես հիշելու, հիշելու ես այդ օրվա հետ կապված ամեն ինչ, հիշելու ես միշտ… Պատրաստվում ես մանրակրկիտ՝ մտածված ընտրելով օրվա յուրաքանչյուր աքսեսուարը… պատրաստվում ես այնպես, որ ոչինչ հանկարծ բաց չթողնես և ամենակարևորը՝ բաց չթողնես սեփական զգացմունքներդ. այն, ինչ զգում ես, այն, ինչը պետք է զգաս… Այդ հանդիպումը դու շատ անգամներ ես պատկերացրել… պատկերացրել ես ամեն ինչ՝ քո հագուստը, հանդիպման վայրը, հայացքները… Թեև այսօրվան քո սիրտը տարիներ է սպասել, սա … Читать далее Պահեր…

Մենք արժանի ենք ամենալավին, քանի որ ամենավատը կյանքում անխուսափելիորեն ունենալու ենք… Այս աշխարհից յուրաքանչյուր վայրկյան մարդիկ հեռանում են՝ թողնելով միայն անխախտ լռություն և անսահման կարոտ հարազատներին… Եվ այս ցավը ոչ մեկին չի շրջանցելու… Մենք արժանի ենք ամենալավին, քանի որ ամենավատն , այսպես թե այնպես, մենք ունենալու ենք… Յուրաքանչյուր վայրկյան մենք ծերանում ենք՝ կորցնելով թե տեսք, թե եռանդ և… թե՝ ժամանակ… Ժամանակ, որն անխուսափելիորեն և , հաճախ, անսպասելի ավարտվելու է … Ու ապրում ենք մենք այդ բանի քաջ գիտակցումով… Մենք արժանի ենք ամենալավին, քանի որ ամենավատը մենք հաստատ ունենք… Ապրում ենք մենք առանց գոյատևման երաշխիքների… Եվ միայն ապրելու համար շատերը մեզնից … Читать далее Մենք արժանի ենք ամենալավին

Երբեմն հարաբերություններն ավարտվում են կտրուկ և անսպասելի, ինչպես պարզ օրվա կեսին տեղացած հորդառատ անձրևը, որին բոլորովին պատրաստ չես, որից անձրևանոցով պաշտպանված չես, որը թռչում է քեզ ամբողջությամբ և խափանում բոլոր ծրագրերդ… Բայց այսպիսի անձրևները երկար չեն տևում… և հորդառատ անձրևից հետո օդն այնքան մաքուր է, արևն այնքան ջերմացնող… Երբեմն հորդառատ անձրևն ավելի լավ է, քան մշտապես ձգվող ամպամած եղանակը… Читать далее Երբեմն հարաբերություններն ավարտվում են կտրուկ և անսպասելի…

Երկրագնդի վրա կա մի մեծ ճշմարտություն. անկախ այն հանգամանքից, թե ով ես դու և ինչով ես զբաղվում, երբ դու իսկապես ինչ-որ բան ցանկանում ես, քո ցանկությունն իրականանում է: Չէ՞ որ այդ ցանկությունը ծնունդ է առել տիեզերքի հոգում: Եվ հենց դա էլ քո կոչումն է Երկրի վրա: Պաուլո Կուելիո Դեպի նոր կյանք ճանապարհ բացող առաջին քայլը զարմանալիորեն պարզ է. պետք է ընդամենը հետևել սեփական մտքերի ընթացքին և ուղղորդել դրանք համապատասխան կերպով: Ձեր մտքերը շատ ավելի ուժեղ են, քան Դուք ենթադրում եք, իսկ յուրաքանչյուր մտային պատկեր իրենից ներկայացնում է իրական ուժ, որն ընդունակ է ազդելու Ձեր կյանքի վրա: Ջոն Կեխո Ողջ հաջողությունը … Читать далее Ինչու՞ են որոշ մարդկանց ցանկություններն իրականանում, իսկ որոշներինը՝ ոչ

Կարո՞ղ ես վստահել սեփական զգացմունքիդ… Մեծ և ուժեղ, կուրացնող և բոլոր այլ զգայարանները բթացնող, ամեն ինչ կլանող զգացմունքիդ… Կարո՞ղ ես զգացմունքիդ վստահել այնքան, որ հետևես նրան ամենուր, անգամ, եթե զգացմունքը քեզ տանում է մի ճանապարհով, որը հակառակ է քո ամբողջ անցած ուղուն. բանականության բոլոր օրենքներով անընկալելի ճանապարհով, էսթետիզմի զգացումիդ վիրավորող ու ստորացնող ճանապարհով, բարոյականության տեսանկյունից արգելված և ժխտելի, թե´ նեղ շահադիտական, և թե´ մարդասիրական գաղափարների ներքո անհեթեթ ճանապարհով… Անընդունելի ճանապարհով քեզ տեսնող ամենահեղինակավոր բոլոր աչքերում` շրջապատող բացառիկ մարդկանց և քո սեփական աչքերում… Իհարկե կարող ես և կվստահես… Հեշտ է դավաճանել սեփական գիտակցությանը, բարոյականության ընկալմանը և խղճին անգամ, սեփական անձին ու … Читать далее Հատված «Ժամադրություն մտքերի աշխարհում» գրքից

Մարդկանց սրտերում տեղ զբաղեցնելու համար նախ պետք է այնտեղ թաքուն մտնես որպես հետազոտող, կատարես պեղումներդ և այն, ինչն արդյունքում կգտնես, ցույց տաս նրանց քո ստեղծագործություններում․․․սա է ստեղծագործողի սիրվելու ճանապարհը, նախ լսվելու, լսվելուց հետո հասկացվելու, իսկ հետո սիրվելու և վերջապես երկրպագվելու միակ ուղին։ Եվ որքան ավելի կրկնվող, տարածված, մասսայական լինի այն, ինչը կգտնես պեղումներիդ արդյունքում և ցույց կտաս, այնքան շատ և այնքան ուժգին կսիրվես։ Իսկ ուժեղագույն բաները, թեկուզ մարդկանց սրտերում եղած, քիչ են, չկրկնվող․․․ Читать далее Անվերնագիր

Մարդիկ սովոր են կյանքը բաժանել «առաջ» և «հետո»-ների՝ թե իրենց, թե ուրիշների․․․ դպրոցն ավարտելուց, համալսարան ընդունվելուց, ամուսնանալուց, նոր տուն տեղափոխվելուց առաջ և հետո։ Իրականում, այս կարևոր իրադարձությունները մեր կենսակերպն են փոխում, առօրեա սովորությունները, իսկ կյանքը «առաջ» և «հետո»-ի ավելի հաճախ կարող է բաժանել սովորական, արտաքին հատկանիշներով աչքի չընկնող երեկոն, նոր հանդիպումը, որը արտաքին աշխարհում ոչինչ չի փոխում, կարդացած գիրքը, փողոցում պատահաբար տեսած միջադեպը․․․ Читать далее «․․․առաջ» և «․․․հետո»