Ոչինչ էությունս չի ցնցում
Ես խաղաղ եմ
Եվ այդ խաղաղությունից ամենից շատ եմ վախենում…
Վախենում եմ ես կործանիչ դատարկությունից,
Չափազանց երկար ձգվող հանգստությունից,
Վախենում եմ կյանքից վերցրած «պարտադիր» արձակուրդներից…
Ուզում եմ, որ ցնցվի հոգիս, ու, որ մշտապես սիրտս որոտա
Ուզում եմ տարվեմ, գերվեմ, սիրահարվեմ և անգամ` գժվեմ
Ու ոչ մի վայրկյան այդ վիճակից որ էլ չանջատվեմ…
Ուզում եմ ինձ տրված կյանքի մեծ մասը ապրեմ…
Արմինե Հակոբյանի ստեղծագործական բլոգ 