Կյանքը հնարավորինս պետք է ընկղմված լինի ներկայի մեջ… բոլոր մտքերն ու ցանկությունները պետք է սեղմել ներկայի մեջ այնպես, որ ոչինչ դուրս չմնա… իսկ այն, ինչը դուրս մնաց, ոչ մի դեպքում ապագայի բաժինը չէ… ինչը դուրս մնաց, կորավ հավետ… ԵՍ- Ես քեզ կանչում եմ տարիների խորքից, խնդրում եմ դուրս արի մի պահ, խնդրում եմ արի… ախր, մենք իրար ասելու շատ բան ունեք այսօր … արի, որպեսզի հանգստանանք ես էլ, դու էլ … ՆԱ (նույն ես՝ տարիներ առաջ)- Հանգստանա՞նք… Ես այստեղ եմ… Դու իսկապես ինձ շատ բան պետք է բացատրես… Դու, որ… ԵՍ- Գիտեմ… գիտեմ, որ ոչ մի սպասումդ չեմ արդարացրել… գիտեմ, … Читать далее Տարիների խորքից

Не то тяготеет душа к свободе, Не то стал уверенней сердца стук, Но я наконец научился вроде Прощаться без тяжких и долгих мук. Какие б ни жгли человека страсти, Когда-то он должен постичь секрет, Что вечного нету на свете счастья, Как юности вечной на свете нет. Когда же любовь опускает стяги, Не надо ни гордых, ни жалких слов. Ведь пробовать вновь воскресить любовь — Смешнее, чем ждать доброты от скряги! А холод разлуки не так и страшен: Какую б ни кинул он в душу тень, Он может испортить лишь новый день, Не в силах отнять у нас день вчерашний* Вот … Читать далее Эдуард Асадов. Не надо цепляться за день вчерашний