Մանկության տարիներին երեխաները սիրում են ծնողներին առանց քննադատելու՝ ծնողի ցանկացած խոսք կամ արարք անվերապահ ճշմարտություն համարելով։ Հետագայում արդեն ձևավորված մարդը, ինչպիսի ընտանիքում էլ մեծացած լինի, տեսնում է իր ծնողին այլ աչքերով՝ հասուն մարդու, ոչ թե երեխայի։ Իսկ ծնողը սովորական մարդ է, դրական և բացասական կողմերով, «ճիշտ» և « սխալ» արարքներով։ Պարզապես ծնողի սխալը միշտ ճակատագրական է երեխայի համար։ Եվ այստեղ ծնողին սիրելու հետ մեկտեղ գալիս է նաև ներելու հարցը․․․ Իսկ ներել պետք է, առանց ներելու չի կարելի․․․ Ֆիլմը բարդ ընտանքի պատմության մասին է, ընդ որում՝ իրական պատմության։ Ծնողների մասին է, ովքեր չեն կարողացել գիտակցել ծնող լինելու ողջ պատասխանատվությունը, ում սխալները … Читать далее Стеклянный замок

Պոկված անտառից՝ Մենակ ու մռայլ, Մի ծառ է ցցվել բարձունքի վրա: Ինչպե՜ս չի սիրում անտառը նրան, Ինչպե՜ս է ծաղրում, Քրքըջում վրան, Ի՜նչ է թե հսկան Այս թզուկների կամքին ու կյանքին Չի՛ կարողանում իրեն ենթարկել, Ի՜նչ է թե նրանք չե՛ն կարողանում Իրենց նեղվածքում սրան բանտարկել… Եվ չի՛ հասկանում անտառը հիմար, Թե ծառն այդ ինչ է անտառի համար Читать далее Պարույր Սևակ․ Միայնակ ծառը

Я разлюбил тебя… Банальная развязка. Банальная, как жизнь, банальная, как смерть. Я оборву струну жестокого романса, гитару пополам — к чему ломать комедь! Лишь не понять щенку — лохматому уродцу, чего ты так мудришь, чего я так мудрю. Его впущу к себе — он в дверь твою скребется, а впустишь ты его — скребется в дверь мою. Пожалуй, можно так с ума сойти, метаясь… Сентиментальный пес, ты попросту юнец. Но не позволю я себе сентиментальность. Как пытку продолжать — затягивать конец. Сентиментальным быть не слабость — преступленье, когда размякнешь вновь, наобещаешь вновь и пробуешь, кряхтя, поставить представленье с названием тупым … Читать далее Евгений Евтушенко․ Я разлюбил тебя