Так хочется сказать, что искренне любил; Что виноват не я- она лишь и во всём… Но правда есть одна: себя всего дарил, Чтоб требовать любви, взамен своей потом… *** «Люблю тебя»- я повторял сто раз, Но никогда не говорил «прости». Я восхищался цветом твоих глаз, Но забывал о красоте души. Я покорял вершины в твою честь, К ногам бросал всё то, чем дорожил. Всем хвастался, что ты у меня есть, Но у тебя об этом я спросить забыл. И лишь теперь я понял всё сполна, Что полюбил любовь в самом себе. С тобой был я, но ты была одна… Мне … Читать далее Георгий Шелд. Любил себя, в тебе…

Հիշենք դասական գրականության գլուխգործոցներից մեկը՝ Էրիխ Մարիա Ռեմարկի «Երեք ընկեր» վեպը: Մենք՝ գրքասերներս, հավաբանար այն կարդացել ենք, սիրում ենք և կվերապրենք գրքի պարգևած զգացողությունները՝ կարդալով մի քանի մեջբերում գրքից․․․ Իսկ եթե դեռևս չենք կարդացել, կհիշենք, որ կա ևս մեկ գիրք «անպայման կարդալու» ցանկից։ • Միայն թե ոչինչ սրտին մոտիկ չընդունել, որովհետև այն, ինչ ընդունես, կուզենաս ուժով պահել: Իսկ ուժով պահել ոչինչ չի կարելի • Համեստությունն ու բարեխղճությունը վարձատրվում են միայն վեպերում: Նման բաները կյանքում սովորաբար օգտագործվում են, ապա մի կողմ շպրտվում: • Հիմար ծնվելն ամոթալի չէ, ամոթ է որպես հիմար մեռնելը: • Երբեք մի ձգտիր չափից դուրս բան իմանալ: Որքան … Читать далее Էրիխ Մարիա Ռեմարկ «Երեք ընկեր»