
Պարույր Սևակ․ Քմծիծաղ
Ամենից դժվար բանը սիրելն է: Իսկ ոտներիցըս բարի բա՞ն – չկա՜: Իրենց շարժումով, որ քայլ է կոչվում, Նրանք ուզում են հենց ա՛յն կրճատել, Ինչի անունը տարածություն է, Հեռավորությո՜ւն, Որ և մեր միջև Ձգվել է իբրև մի մե՜ծ քմծիծաղ: Խավարի համար պատասխանատուն Իմ մտքերը չեն, Այլ իմ աչքերը, Որ քեզ են ուզում կենդանացընել: Եվ բույնն աստղերի ոչ թե երկինքն է, Այլ խոտն ու թուփը, Եվ իմ քայլերով Խրտնեցնում եմ ես նիրհած աստղերին. -Իմ չարությունը արդարացի է: Կա գիշերային ինչ-որ մի թռչուն, Որ քրքիջով է միշտ արդարացնում Իր գոյությունը և մթան կյանքը: Ես, ի՜նչ է, չկամ թռչունի չա՞փ էլ: Ու տուն եմ … Читать далее Պարույր Սևակ․ Քմծիծաղ