
Ավետիք Իսահակյան. Հատված «Աբու Լալա Մահարի» պոեմից
Ատում եմ սերը` մահու պես անգութ, հավիտյան այրող, խոցող գաղտնաբար, Այդ քաղցր թույնը, որով արբողը ստրուկ է դառնում և կամ բռնակալ: Ով սեր, բնության դու խոշտանգիչ կամք, նենգ ու դավադիր ոգի աննահանջ, Դու թոհուբոհի ընդերք մոլեգնած, արյուն ցավատանջ, արյան մղձավանջ: Читать далее Ավետիք Իսահակյան. Հատված «Աբու Լալա Մահարի» պոեմից