Ինչպե՞ս աղոթել, որպեսզի մեր աղոթքը լսելի լինի: Ինչո՞ւ շատ հաճախ մեր աղոթքներին լուծում չի տրվում: Ի՞նչ բառերով պետք է աղոթել և ի՞նչ խնդրել Աստծուց: Այս և շատ այլ հարցերի պատասխաններ տալիս է Հովհան Ոսկեբերանը Աղոթքի մասին իր ճառում: Աղոթքի մասին Մեծ բարիք է աղոթքը, եթե լինում է երախտագիտության զգացումով, եթե մենք սովորում ենք երախտագիտություն հայտնել Աստծուն ոչ միայն ստանալիս (խնդրածը), այլև չստանալիս:Աստված և’ տալիս (խնդրածը) և չի’ տալիս, և’ այն, և’ այս անում է օգուտի համար, այնպես, որ ստացար կամ չստացարդու ստանում ես շնորհիվ այն բանի, որ չստացար, հաջողեցիր կամ թե չհաջողեցիր դու հաջողեցիր շնորհիվ այն բանի, որ չհաջողեցիր:Երբեմն օգտակար … Читать далее Ինչպե՞ս աղոթել, որպեսզի մեր աղոթքը լսելի լինի, ըստ Հովհան Ոսկեբերանի

Քեզնով երդվելիս Ձեռքըս դնում եմ իմ սրտի վրա՝  Սեղմելո՛ւ նման, Որ… հանկարծակի չպայթի դողից… Ինձնով երդվելիս Ափըս դնում եմ քո մի ափ հողին, Ինչպես իմ նախնիք՝ Սուրբ Գրքին իրենց… Եվ զո՜ւր, իզուր են մեզ ուսուցանել, Թե յուղոտ մատով Սուրբ Գիրք չեն թերթում: Ա՜խ, ի՛մ ժողովուրդ, Գի՜րք ժողովողի, Սուրբ Գիրք… ծամո՜ւմ են… յուղոտ բերանո՜վ՝ Քո լավաշիդ պես,  Նշխարիդ նման… Եվ աջից նայում՝ Տեսնում եմ հրդեհ,  Ձախից եմ նայում՝ Տեսնում եմ մոխիր: Ի՜նչ է. քե՞զ տրվեց կրակը կրթել Ու դաստիարակել մի ամբողջ նախիր… Ճակատագըրի բերումով դաժան Ճակատըդ հիմա՝ փոքրի՜ց էլ փոքրիկ, Մինչդեռ ճակատիդ գիրը՝ մեծից մե՜ծ: Իսկ ո՞վ է դրա ընթերցողն, ո՞ւր … Читать далее Պարույր Սևակ «Հայրենիք»

Как тяжело, когда идет война,Солдаты гибнут, умирают дети,Я не хочу, что бы была онаНи в телевизоре, ни на планете.Пусть войны на земле совсем замрутИ никогда не запылают снова.И в каждом доме будут счастье и уют,И люди не останутся без крова!Лежат в шкатулке прадеда медали,И на стенах фотографии висят,А мы, признаться, лишь в кино видали,Как бьет в броню осколочный снаряд.Но в каждом доме помнят день победы,И песни фронтовые вновь слышны,,И по рассказам бабушки я понялКак хорошо на свете без войны!!! Для дружбы, для улыбок и для встречВ наследство получили мы планету.Нам этот мир завещано беречьИ землю удивительную эту!Мы не дадим стать … Читать далее Александр Гаврюшкин. Как тяжело, когда идет война

Իմ սուրբ հայրենիք, դու սրտիս մեջ ես,Դու սրտիս մեջ ես, ոչ լեզվիս վրա,Իմ սրտի միջից, թե սիրտս ճեղքես՝Դրոշիդ բոցը պիտի հուրհրա։Չեմ ուզում գոռալ իմ սիրո մասին,Սակայն, իմացիր, հայրենի՛ք իմ մեծ,Քեզ հարյուր տեղով խոցեց թշնամին,Բայց հազար տեղով իմ սիրտը խոցվեց։Ես ամբողջովին քոնն եմ, հայրենիք,Եվ մոմի նման, ճամփեքիդ վրաՔո փառքի համար թե մի օր վառվեմ,Մոխրաբիծ անգամ ինձնից չի մնա։ Читать далее Հովհաննես Շիրազ «Իմ սուրբ հայրենիք»

Просмотр фильмов, основанных на реальных событиях, не всегда вызывает положительные эмоции, особенно если речь идет об исторических фильмах, которые представляют самые грустные и мрачные станицы человеческой истории.В тоже время просмотр таких фильмов является самым доступным способом получения знаний об исторических фактах. А знания, полученные этим способом запоминаются хорошо и надолго.Сегодня я представляю несколько фильмов, посвященных трагедии, произошедшей с армянским народом в 1915 году. Шрам (2014)Фильм рассказывает об отце, который пережил Геноцид, но потерял своих дочерей-близнецов и теперь разыскивает их по всему миру. За многолетние поиски судьба забрасывает Назарета Манукяна в разные концы света — от родной деревни Мардин до пустыни … Читать далее Лучшие фильмы про геноцид армян

Ի՞նչ է աֆորիզմը. փոքրիկ նախադասությամն արտահայտված մեծ և խորիմաստ միտք: Ահա մի քանի այդպիսի մտքեր Հայաստանի և  հայ ազգի մասին ժառանգված մեզ տարբեր ժամանակների հանճարեղ փիլիփոփաների, գրողների, մտածողների կողմից… Հայաստանը գիրք է, որով սովորել են առաջին մարդիկ… Օսիպ Մանդելշտամ (ռուս բանաստեղծ, թարգմանիչ և գրականագետ ) Մենք զարմանալիորեն կենսուրախ ժողովուրդ ենք և ես անկասելիորեն հավատում եմ դրան: Ոչ մեկի բարբարոսությունը կամ բռնությունը չեն կարող կոտրել հայ ազգի՝ հավերժ լույսին ձգտող հզոր ոգին: Հովհաննես Թումանյան Այն ազգը, որը չի ուզում մահանալ, երբեք չի մահանա! Անատոլ Ֆրանց (Ֆրանսիացի գրող, գրականության Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր ) Բավական է հրավիրել հարյուր հայի և նրանք կջախջախեն թշնամուն: Դենիս … Читать далее Հանճարեղ մարդկանց աֆորիզմերը Հայաստանի և հայերի մասին

Եղանակների հերթափոխ է հիմա… բնությունն արդեն գույներն է փոխում, իսկ մեր ներսում եղանակը կանգ է առել…Տիեզերքում բազմազանություն է էմոցիաների… իսկ մեր հոգիներն անզգայացել են:Աշխարհում մարդկանց ցանկություններն ու երազանքները շատ են այնքան, այնքան տարբեր ու փոփոխվող…Իսկ մեր ցանկությունը մեկն է դարձել… անչափ կայուն, ընդամենը մեկը և ընդհանուր ազգի համար:Աշխարհում ամենուր սիրո կրակներ են վառվում, ամեն պահի… Իսկ մեր ներսի կրակներին սիրո համար տեղ չի մնում…Մեր կյանքերը կանգ են առել և ընկղմվել մի երազում, որից զարթնել չի հաջողվում…Եվ հայտնվել ենք իրականությունում, որն ուղեղի մեջ չի տեղավորվում:Ու կա հիմա լոկ տխրություն… խոր, անխափան ու անսահման… Читать далее Պատերազմի օրերին

Արդեօք մի բան հասկանում՞ եք Հայից…Որքան՜ տարօրինակ, հանելուկային արարած։ Որքան՜ խաբուսիկ։ Երևույթը, ոչ՛ ինքը։ Բայց և ին՞ չ է ինքը, իր նկարագիրը։ Զուր՛ աշխատանք. որոնում ես իր ինքնութիւնը, գտնում, բայց և իսկոյն տեսնում ես, որ դա էլ նորից երևոյթ էր։ Անհանգիստ դէմք ունի, չի թողնում՝ նկարես։ Իր ցեղային պատկերն էլ տարօրինակ է։ Թվով գրեթէ ամենափոքրն է, տառապանքով՝ ամենամեծը, ժամանակով ամենահինն է, վիճակով՝ ամենից անփոփոխը։ Ամենից աննպաստը իր երկրի դիրքն է, ինքը ամենից՛ յամառ կառչեց նրան։ Որքան՜ անյոյս է թւում իր ապագան, բայց և որքան՜ յուսացող է նա։ Ասենք՝ իր կեանքում երկու բան բնաւ չտեսաւ. մէկ՝ բախտ, մեկ էլ`յուսահատութիւն։ Ինչպես՞ ճանաչես … Читать далее Դերենիկ Դեմիրճյան «Հայը»