Մեզ բոլորիս ի սկզբանե մեկ «հումք» է տրված մշակման համար: Այդ հումքը մենք ինքներս ենք՝ մեր արժեքները, աշխարհընկալումը, մտքերը, դիրքորոշումները, իրական մղումներն ու գործողությունները…
Իսկ այն ամենն, ինչ կատավում է կյանքում մեզ հետ, մեր վիճակի արտացոլանքն է:
Սակայն մենք շատ հաճախ «հումքը մշակելը» փոխարինում ենք «հումքը տեղափոխելով»:
Խնդիրներն աշխատավայրում լուծում ենք փոխելով աշխատանքը, չստացված սիրային հարաբերությունների դեպքում մշտապես փոխում ենք զուգընկերներին, «վատ ընկերներին» փոխարինում ենք նորերով և այդպես շարունակ:
Փոխվում են մարդիկ, վայրերը, հանգամանքները, բայց իրավիճակը նույնն է մնում: Մենք շարունակ բախվում ենք նույն խնդիրներին այլ ընկերների, զուգընկերների հետ, այլ աշխատավայրերում այնքան ժամանակ, մինչև չհասկանանք. չէ որ հումքը նույնն է, արտացոլանքն ինչպե ՞ս կարող է տարբեր լինել:
Արմինե Հակոբյանի ստեղծագործական բլոգ 