Все, что мы призываем в свою жизнь, обязательно приходит. Не являются исключением также и люди, конкретные люди. Если мы мысленно зовем кого-то конкретного, он приходит к нам. Но наши ожидания никогда не сбываются. Просто мы его зовем, ожидая что-то свое, а он приходит с тем, что есть у него. Мы зовем его для настоящей дружбы, а он приходит со своими коварными целями. В результате вместо того, чтобы приобрести друга, мы попадаем в неприятную историю. Мы зовем его для Любви, а он приходит со своим «чемоданом долгов». В результате, вместо того, чтобы найти любовь, мы просто отдаем долги. Мы призываем его … Читать далее Все, что мы призываем в свою жизнь, обязательно приходит.

Այն ամենը, ինչ մենք կանչում ենք մեր կյանք, անպայման գալիս է։ Բացառություն չեն նաև մարդիկ, կոնկրետ մարդիկ։ Եթե մենք որևէ կոնկրետ մեկին մտովի կանչում ենք, նա դեպի մեզ գալիս է։ Բայց մեր սպասումները երբեք չեն իրականանում։ Պարզապես մենք կանչում ենք մեր ակնկալիքներով, իսկ նա գալիս է նրանով, ինչ ինքն ունի։ Մենք կանչում ենք նրան իրական ընկերության համար, իսկ նա գալիս է իր նենգ նպատակներով։ Արդյունքում՝ ընկեր ձեռք բերելու փոխարեն տհաճ պատմության մեջ ենք ընկնում։ Մենք կանչում ենք Սիրո համար, իսկ նա գալիս է իր պարտքերի ճամպրուկով։ Արդյուքնում Սեր գտնելու փոխարեն զուտ պարտքեր ենք փակում։ Մենք կանչում ենք հոգևոր զարգացման համար, … Читать далее Այն ամենը, ինչ մենք կանչում ենք մեր կյանք, անպայման գալիս է…

Уязвимость человека полностью зависит от того, что он считает краеугольным камнем своей жизни, и речь идет совсем не о таких областях жизни человека, как: здоровье, семья, любовь, работа и т. д. Речь идет о другом, более общем и фундаментальном явлении: сосредоточены ли мы на том, что сами делаем и отдаем, или для нас важнее всего то, что мы получаем и что имеем. Внутренняя безопасность и стабильность человека возможны только в том случае, если центральным в его жизни является то, что от него зависит, то, что ему подконтрольно. И только наши действия и наши мысли нам подвластны, и именно они, действительно, … Читать далее Что для нас главное в жизни!

Մարդու խոցելիությունն ամբողջությամբ կախված է այն բանից, թե ինչն է նա դնում կյանքի կենտրոնում, և խոսքը բոլորովին էլ կյանքի ոլորտների մասին չէ՝ առողջություն, ընտանիք, սեր, աշխատանք և այլն: Խոսքն այլ, ավելի ընդհանուր և հիմնային երևույթի մասին է՝ արդյո՞ք կենտրոնացած ենք մենք այն բանի վրա, ինչն ինքներս անում ու տալիս ենք, թե մեզ համար ամենակարևորն այն է, թե ինչ ենք մենք ստանում և ինչ ունենք: Մարդու ներքին ապահովությունն ու կայունությունը հնարավոր է միայն այն դեպքում, եթե նրա կյանքում կենտրոնական է այն, ինչն իրենից է կախված, ինչը կառավարելի է իր կողմից: Իսկ մեր կողմից կառավարելի են բացառապես մեր արարքներն ու մեր մտքերը … Читать далее Ի՞նչն ենք մենք դնում կյանքի կենտրոնում