Պարիսպներով շրջապատված Բերդի պես էր ձեր տունը հին. Գյուղի մեջ, բայց գյուղից զատված Մի դղյակ էր հեքիաթային։ Ես մեր բակից ամեն անգամ Նայում էի ձեր դղյակին… Եվ նախանձում էի անգամ Կտրին իջած կաչաղակին։ Տենչում էի հավքի թևով Հասնել մի օր երկրորդ հարկին, Բայց ո՞վ, բայց ո՞վ կթողներ, որ Արժանանամ ես այդ փառքին։ Նայում էիր հաճախ ինչպես Տասնհինգօրյա լուսինն ամպից Եվ չքանում վայրկենապես Երկրորդ հարկի պատշգամբից։ Մերթ հրճվում էր, մերթ վշտանում, Կրակված էր իմ սիրտն անբիծ, Ու նայելով չէր կշտանում Երկրորդ հարկի պատշգամբից։ Անցնում էի ես ձեր դռնով, Մնում էի գիշերն անքուն, Եվ մի օր էլ դափ ու զուռնով Ձիավորներ եկան … Читать далее Համո Սահյան. Երկրորդ հարկի պատշգամբը