Որքան հարցեր կան կյանքում, որոնք հաճախ ինքներս մեզ տալիս ենք։ Եվ որքան կցանկանայինք, որպեսզի լիներ մեկը, ով կկարողանար պատասխանել մեր բոլոր հարցերին․նա, ով ավելի փորձառու է, ավելի իմաստուն, նա, ով զգացել է այն, ինչին մենք դեռ չենք հասել… որքան կցանկանայինք ապրել այնպես, որպեսզի հետո փոշմանելու բան քիչ լիներ։ Գիրքը իրական պատմություն է, որը, ասես, կյանքի մասին խորը և զգացմունքային դասախոսություն լինի Ուսուցչի կողմից (հեղինակի սոցիոլոգիայի դասախոսի), ով շուտով պատրաստվում է լքել կյանքը և իր կյանքի վերջին ամիսներին տեսնում է ամեն բան կյանքում այլ կերպ` ավելի բաց աչքերով և բաց սրտով: Սա այն գրքերից է, որը գրավում է հենց միանգամից. առաջին … Читать далее Элбом Митч․ Величайший урок жизни, или Вторники с Морри.

Կյանքը հնարավորինս պետք է ընկղմված լինի ներկայի մեջ… բոլոր մտքերն ու ցանկությունները պետք է սեղմել ներկայի մեջ այնպես, որ ոչինչ դուրս չմնա… իսկ այն, ինչը դուրս մնաց, ոչ մի դեպքում ապագայի բաժինը չէ… ինչը դուրս մնաց, կորավ հավետ… ԵՍ- Ես քեզ կանչում եմ տարիների խորքից, խնդրում եմ դուրս արի մի պահ, խնդրում եմ արի… ախր, մենք իրար ասելու շատ բան ունեք այսօր … արի, որպեսզի հանգստանանք ես էլ, դու էլ … ՆԱ (նույն ես՝ տարիներ առաջ)- Հանգստանա՞նք… Ես այստեղ եմ… Դու իսկապես ինձ շատ բան պետք է բացատրես… Դու, որ… ԵՍ- Գիտեմ… գիտեմ, որ ոչ մի սպասումդ չեմ արդարացրել… գիտեմ, … Читать далее Տարիների խորքից

Դու մի՛ լինիր այսքան բարի: Բարությանըդ Ես կարող եմ լոկ մե՛կ բանով փոխհատուցել՝ Իմ անարժե՜ք շփոթությամբ Եվ թերևըս ա՛յն թախիծով, Որ տարորեն շատ է նման Անվերջ մեռնող ու հարություն անվերջ առնող Հին դիցերին… Չէի՞ ուզի: Շա՜տ կուզեի Առաջվա պես հրճվել գեղջուկ այս կանաչով, Որ հիմա քո Զսպանակվող կողի տակ է զսպանակվում, Եվ բարբարոս երգը լսել այն առվակի, Որ հիմա քո Մերկ ոտների կաղապարն է ուզում հանել: Չէի՞ ուզի: Շա՜տ կուզեի Մե՛կ անգամ էլ Չճանաչել ո՜չ մի արգելք ու խոչընդոտ, Դանդա՜ղ գնալ — շտա՛պ հասնել Մեր մարդկային հայրենիքը սկզբնական, Այսինքն ՝ իմ ափով ապրել քո ափի մեջ, Ինձ կապել ու շաղկապել … Читать далее Պարույր Սևակ «Սիրո փոխարեն»

Եթե մինչև անգամ Լսած լինես, թե ես այս աշխարհում չկամ, Միևնույն է, կգամ, ինչ էլ լինի, կգամ, Ուր էլ լինեմ, կգամ: Եթե մինչև անգամ ես կուրացած լինեմ, Եթե մինչև անգամ լույսդ մարած լինի, Վերջին հույսդ քամին առած-տարած լինի, Առանց լույսի կգամ, ես այս անգամ կգամ Մենության մեջ լացող երգիդ վրա: Եթե մինչև անգամ Քո հավատի հանդեպ դու մեղք արած լինես Եվ համարած լինես, որ աշխարհում չկամ, Եթե մինչև անգամ հողս մաղած լինես, Եթե մինչև անգամ մտքով թաղած լինես, Եթե մինչև անգամ ինձ վտարած լինես, Վերհուշերիդ վերջին խոնավ քարանձավից, Միևնույն է, կգամ, ինչ էլ լինի, կգամ, Եվ կճչաս հանկարծ տարօրինակ ցավից… … Читать далее Համո Սահյան «Կգամ»

«Բարեկա՛մս, սեր չէ այն, ինչ որ մարդիկ սովոր են անվանել սեր, այսինքն՝ շոշափելին, առարկայականը: Բարեկամս, սեր չէ կինը, որի հետ խոսում ենք, բացատրվում, վիճում, կռվում, հաշտվում, նորեն կռվելու ու նորեն հաշտվելու համար: Սեր չէ կինը, որին գրկում ենք, համբուրում, պաշտում, որպեսզի վայելենք և վայելում ենք, որպեսզի ապականենք: Ոչ, դա սեր չէ: Սերը երազ է և երազ էլ պիտի թողնել նրան: Սերը հավիտենական է, անջնջելի, անմոռանալի, բայց անճաշակելի: Նա մի շող է, որ չի մարում, բայց և չի որսվում ինչպես թռչուն, մի գաղափար, որը չի հնանում, բայց և չի գործադրվում ինչպես մարմնավոր վայելքի միջոց, մի միտք, որ չի մաշվում, բայց և … Читать далее Շիրվանզադե «Ալինա»

Մարդկանց սրտերում տեղ զբաղեցնելու համար նախ պետք է այնտեղ թաքուն մտնես որպես հետազոտող, կատարես պեղումներդ և այն, ինչն արդյունքում կգտնես, ցույց տաս նրանց քո ստեղծագործություններում․․․սա է ստեղծագործողի սիրվելու ճանապարհը, նախ լսվելու, լսվելուց հետո հասկացվելու, իսկ հետո սիրվելու և վերջապես երկրպագվելու միակ ուղին։ Եվ որքան ավելի կրկնվող, տարածված, մասսայական լինի այն, ինչը կգտնես պեղումներիդ արդյունքում և ցույց կտաս, այնքան շատ և այնքան ուժգին կսիրվես։ Իսկ ուժեղագույն բաները, թեկուզ մարդկանց սրտերում եղած, քիչ են, չկրկնվող․․․ Читать далее Անվերնագիր

Ասում են, թե  սերը անցնում է, երբ մարդն իսկապես հասկանում է, որ էլ հույս չկա, որ մի օր նա կգա… Ասում են, թե սերը անցնում է, Երբ քեզ չեն սիրում, երբ քեզ ցավեցնում, վնաս պատճառում, ակնհայտ ստում են… Ասում են, թե սերը անցնում է, երբ մարդը քաջ գիտակցում է, որ նա ում սիրում է մարդկային որևէ արժանիք չունի… Այդ ժամանակ ասում են` մարդ հիասթափվում է, և սերը աստիճանաբար անցնում է Ասում են, որ ժամանակը օգնում է և այսպիսի սիրուց մեզ միշտ ազատում է… Սակայն ես կարծում եմ Չէ, ցավոք զգում եմ , և նույնիսկ` գիտեմ… Հասկանալն այս ամենը քիչ է … Читать далее Ասում են` սերը անցնում է…

Կյանքի միակ իմաստը ԱՊՐԵԼ-ն է: Այն չի սահմանվում ոչ հեռավոր ժամանակի, ոչ էլ հեռավոր տարածության ընկալմամբ. նրա միակ ժամանակը «հիմա»-ն է, իսկ միակ տարածությունը` «այստեղ»-ը… Նրա սահմանումը չի ճանաչում անել, լինել, ունենալ և այլ բայեր, այլ կենտրոնացած է միայն մի բայի վրա` «Զգալ»: Կյանքի ընթացքում ապրում ենք միայն այն պահերը, որոնք «Զգում» ենք  «այստեղ և հիմա», և հենց այդ պահերն էլ իմաստալից են… Հենց սրանցում էլ կյանքի միակ իմաստն է: Երբ ես «Զգում» եմ ուրախություն, թովչանք, երջանկություն, սեր, կիրք, ոգևորություն…, նաև` ցավ, կարոտ, տառապանք, խանդ, ափսոսանք և այլն, ես ապրում եմ… Իսկ ապրելով` ճանաչում եմ կյանքը…Ճանաչելով այն` սկսում եմ ավելի … Читать далее Կյանքի միակ իմաստը

Սիրո` այդ երկնային  զգացմունքի ծնողները միշտ էլ հասարակ են. պարզ ու երկրային: Երբեմն գեղեցկությունն է նրան կյանք տալիս, հմայքը կամ խելքը, գեղեցիկ պահվածքը կամ հաճելի ձայնը… Անշուշտ դա էական էլ չէ: Սերը կարող է տարբեր երևույթներից ծնունդ առնել, բայց մի ընդհանրություն այնուամենայնիվ կա. սերը հույսով է ծնվում: Ծնողները սիրոն կյանք տալով` անհայտանում են կամ էլ հավերժ ապրում, բայց նրա գործերին էլ չեն խառնվում: Միայն սիրո երկվորյակ եղբայրը` հույսն է նրան հավերժ ուղեկցում ու միշտ պաշտպանում: Որպես երկվորյակ եղբայրներ` սերն ու հույսը  իրար կորստին չեն դիմանում, բայց սովորաբար հույսը սկզբում է մեռնում: Սերը հավե՞րժ է … Հավերժ է այնքան, որքան և հույսն է … Читать далее Անհնարին սիրո կյանքը