Անգնահատելի է գեղարվեստական բավականությունը, որը պարգևում է Սոմերսետ Մոեմի յուրաքանչյուր ստեղծագործություն։ Մոեմն սյն հեղինակներից է, ումից դժվսր է հագենալ . ավարտելով մի ստեղծագործությունը անմիջապես ուզում ես սկսել հսջորդը։ Բարեբախտաբար հանճարեղ գրողն իր անգերազանցելի վարպետությունը ներդրել է ինչպես մեծ վեպեր գրելու, այնպես էլ փոքրիկ պատմվածքների մեջ։ Եվ այսօր ես ներկայացնում եմ Մոեմի 4 հրաշալի պատմվածք, որոնք իրենց փոքրիկ ծավալի շնորհիվ, հասանելի են անգամ ամենազբացված ընթերցասերին։ Уильям Сомерсет Моэм. Чувство приличия Уильям Сомерсет Моэм. Нищий Уильям Сомерсет Моэм. Луиза Уильям Сомерсет Моэм. Поэт․ Читать далее Սոմերսետ Մոեմի 4 պատմվածք, որոնք կկարդաք մի քանի րոպեում

Рей Бредбери. Рассказ о любви Уильям Сомерсет Моэм. Чувство приличия Андре Моруа «Отель Танатос» Эрнест Хемингуэй. Белые слоны. Антон Чехов. «Который из трех?» Анри Барбюс. Нежность О’Генри. Последний лист. Стефан Цвейг. Летняя новелла Артур Конан Дойль. Любящее сердце Читать далее Մեծ գրողների փոքրիկ պատմվածքներ

Եթե աշխարհիս ճանապարհները Լինեին միակողանի լոկ գալու համար Եվ ոչ գնալու… Դու ինձ կարող ես հիմա չլսել. Եվ մի էլ լսիր. Գնա, Որ ինքդ նույնը հասկանաս Եվ հասկանալով նաև հասկացնես, Որ աշխարհումս ճշմարտությունը չի հետազոտվում, Ճշմարտությունը ապրվում է լոկ: — Բարի ճանապարհ. Կյանքի վճռական բոլոր պահերին Միշտ էլ լռում են մի քանի րոպե. Այդպես է նաև ճանապարհելիս. Եվ կարճ են խոսում ճանապարհելիս Նաև հապշտապ. Ահա թե ինչու հոգուս խորքերում ու լեզվիս վրա Բազմակետերն են խոսքերին հաղթում, Եվ ինչ — որ զեռուն բառեր են վխտում- <>… Եվ այսուհանդերձ, թերևս գուցե -Բարի … վերադարձ: Читать далее Պարույր Սևակ․ Բարի Ճանապարհ

Մի´ մռայլվիր ի´մ սիրելի, Թե հոգնել ես, էլ մի´ մնա. Թե գերում են քեզ աշխարհի հեռուները, Այնտե´ղ մնա: Թե դաշտերին ես կարոտել, Էլ մի´ փակվիր դու իմ հովտում, Թե լեռներն են հեռվից դյութել, Մի՜ թախծիր այս ստորոտում: Թե աչքեր կան աչքերիդ մեջ. Էլ ինձ նայել զուր մի´ ջանա. Գնա´, ու թե սերդ է անշեջ, Դու ե´տ կգաս, չե´ս մոռանա… Գիտե արդեն իմ լուռ հոգին՝ Նրա համար է աշխարհում Վանդակը միշտ վանում թռչնին, Որ դռները փա´կ են պահում… Читать далее Սիլվա Կապուտիկայն․ Մի մռայլվիր

Փոքրիկ պատմվածք, որի յուրաքանչյուր տողն ու նախադասությունը ցանկանում ես ընդգծել և վերընթերցել նորից ու նորից… Ամուսնություն առանց սիրո և սեր առանց ամուսնության… սիրելու դառնությունն ու երջանկությունը միաժամանակ, բարդ իրավիճակ, որը չլուծվելով դառնում է սովորական և տևում է մի ամբողջ կյանք: Վայելեք Սոմերսետ Մոեմի այս փոքրիկ գլուխգործոցը: Կարդալ պատմվածքը ռուսերեն Читать далее Уильям Сомерсет Моэм. Чувство приличия

Դու շրջում ես ամենուրեք, դու չըկաս, Աներևույթ դու խոսում ես աշխարհում, Հանկարծ, անկարծ շշնջում ես, որ կըգաս, Հըմայում ես, կանչում, կանչում ու լռում. Քնքուշաբույր ծաղիկների թերթերում, Հույս դաշտերի խաղաղ նիրհող օվկիանում Եվ աստղազարդ, խորհրդավոր գիշերում, Եվ ջրերի արծաթաճոճ օրրանում։ Ամենուրեք մի կարոտ ես դու նետել, Քո ըստվերն ես փռել անծիր աշխարհում, Դու ես հյուսում աստղացանցը ոսկեթել, Գիշեր ու զօր կյանքը դու ես զարդարում։ Եվ աշխարհի ուղիներում ես մոլոր Թափառում եմ և որոնում տխրադեմ, Լսում եմ քո ձայնը անուշ-լուսավոր, Կանչում եմ քեզ, բայց անունըդ չգիտեմ։ Читать далее Վահան Տերյան․ Դու շրջում ես ամենուրեք, դու չըկաս

Դու գնում ես տուն, և դեռ քո վերջին Խոսքի հնչյունը չի մարել օդում, Անզոր եմ արդեն այս խենթ կարոտում, Եվ կամքըս թույլ է, և միտքըս չնչին։ Խենթացած բեռից այս չար մենության, Ես դուրս եմ վազում քեզ որոնելու, Տեսնելու ցոլքըդ գեթ հեռվից-հեռու Եվ հսկելու քեզ ըստվերի նըման… Այս մութ ժխորում իմ սիրտն է մաշում Մենակությունը հավիտյան խոցող, Անցնում եմ արագ ես ձեր փողոցով Եվ խենթ մշուշում ոչինչ չեմ հիշում։ Ձեր դռան առաջ կանգնում եմ երկար,— Գուցե դու հանկարծ «պատահմամբ» դուրս գաս, Կարոտըս, գուցե, դու հանկարծ զգաս Եվ հասկանաս իմ հուզումը տխուր։ Սակայն ուզում եմ, որ ինձ չըտեսնես, Չըգիտեմ ինչո՛ւ ձեր զանգն … Читать далее Վահան Տերյան․ Սիրահարվածը

Երդիկի նման` բաց են աչքերըս, Բերանս է բացվում` մի լայն դռան պես, Բայց նա — ծխի պես — մնում է ներսում Ու խեղդում տան մեջ բնակվող խեղճիս… Ճչում է, սակայն… ինչպես քնի մեջ. Ճիչը դառնում է մի խուլ փնթփնթոց… Եվ ի՜նչ թափով էլ ինձնից վեր նետեմ` Նա — քարի նման — ներքև է ընկնում… Ու նմանվում է մի չեղա՛ծ թվի, Որ չի բաժանվում այլ թվի վրա… -Այդ… իմ տանջա՜նքն է: Читать далее Պարույր Սևակ․ Վերնագիրը վերջում VIII

Միշտ նույն խոհերի շշուկին հլու, Միշտ նույն կարոտի կսկիծը պահած՝ Ես դուրս եմ գալիս նորից շրջելու Նեղ փողոցներն ու կրկեսները բաց։ Շփոթ նվագով աղմուկ ու սուլոց Շարժում են առաջ օրը ժրաջան — Բոցոտ խնջույքում, ձուլված խինդ ու կոծ, Հյուսել են կյանքի կախարդված շրջան։ Հապճեպ հոսանքում և՛ մարդ, և՛ անիվ, Ալեկոծությամբ մի խայտանկար Խենթ փողոցների բավիղներն անթիվ Ջրերի նըման խառնում են իրար։ Ամեհի ձայնով երկաթն է խոսում, Պողպատն է ճչում շաչյունով դողդոջ — Եվ բազմաղաղակ օրերի լեզուն Հնչում է այստեղ, որպես մարտակոչ։ Այս աղմկահյուս կյանքի խենթ բոցում Այրում է սիրտըս սրբազան մի դող, Հուզում է հոգիս մի վեհ հիացում, Եվ սարսափելին՝ … Читать далее Վահան Տերյան․ Միշտ նույն խոհերի շշուկին հլու