Արտաքին աղմուկի ազդեցության տակ

Դադարել էի լսել սրտիս ձայնը

Եվ թվում էր, թե սերս անցած է…

Բայց այդպես չէր բնավ…

Առեղծվածային մի թագավորությունում,

որ մարդկային ներաշխարհ է կոչվում

Պարզ  զգայարաններն են սնուցումն ապահովում

Աչքերը, ականջները, ձեռքերը…

Արտաքին աշխարհի հետ ներաշխարհը

Կապող այս փոքրիկ կամուրջները

Իսկ թագավորության կենտրոնում գտնվող սիրտն էլ անշուշտ

Սնուցման կարիք է զգում

Հիշողության շտեմարանում պահպանված

Իր  ռեսուրսներն ամբողջովին օգտագործելով`

Նա, ի վերջո սկսում է ապրել նրանով,

Ինչը մատչելի է սնուցումն ապահովող այս կամուրջներին

Աչքերին, ձեռքերին, ականջներին…

Եվ այսպես էլ ստացվում է,

Որ տարածության հետ

և անշուշտ ժամանակի

Թվում է, թե սերը անցնում է…