Ես ուզում եմ լույս վառել, իսկ այն մրմռացնում է քո աչքերը․․․
Մրմռացնում է շատ ուժեղ
Չէ՞ որ դու լույս չես տեսել, դու լույսի մասին ոչինչ չես լսել
Դու մթությունը գիտես
Քեզ ծանոթ է և հարազատ աշխարհը մթության մեջ
Աշխարհ, որում դու առանձնացրել ես «լավը» և «վատը», «ճիշտն» ու «սխալը»
Առանձնացրել ու սահմանել ես մթության մեջ
Ես ուզում եմ լույս վառել, իսկ այն մրմռացնում է քո աչքերը․․․
Եվ դու չգիտես, որ սկզբում լույսը միշտ էլ մրմռացնում է աչքերը
Ու չես հավատում ինձ, որ այդ մրմռոցից հետո
աշխարհն այլ է լինելու՝ լուսավոր և լայն
այնքան նոր բան է աշխարհում ի հայտ գալու մթության մեջ անտեսանելի
Ես փորձում եմ լույս վառել, իսկ դու անիծում ես լույսը
Անիծում ես այն, ինչը պահի տակ ցավենում է քեզ
Եվ այդ պահն ես ընդունում որպես հավերժություն
Չէ՞ որ դու լույսի մասին երբեք ոչինչ չես լսել
Իսկ ես նորից փորձում եմ լույս վառել․․․
Արմինե Հակոբյանի ստեղծագործական բլոգ 