Աստված մեզ հետ է յուրաքանչյուր քայլափոխին, ամեն վայրկյան: Բայց առօրեայում մենք այդ մասին անընդհատ չենք մտածում: Իսկ երբ մարդը հանդիպում է անընկալելի, չափազանց մեծ, սոսկալի ցավի, Աստծո ներկայության հանդեպ հավատը միակ բանն է, որ կարող է փրկել:
Այս ֆիլմը հենց այդ հավատի մասին է: Ֆիլմի հերոսն ամենացավալի կերպով կորցնում է իր փոքրիկ աղջկան: Բնականաբար, այդ իրավիճակում հոր համար այլևս չկա ելք, չկա ներում, չկա անգամ հավատ: Կան միայն բազմաթիվ հարցեր՝ ուղղված Աստծուն: Ֆիլմը փորձում է պարզաբանել հենց այդ հարցերի պատասխանները՝ մի փոքր մխիթարելով մեծագույն ցավին հանդիպած մարդկանց սրտերը: Այս լուսավոր, գեղեցիկ, չափազանց զգայական ֆիլմում ցույց է տրվում, թե ինչպես է հավատը կյանքի վերադարձնում ամենածանր վշտի մեջ գտնվող մարդուն:
«Հայացքն ու սիրտն ուղղելը դեպի Աստված » հաճախ միակ փրկությունն է սեփական ցավի, տառապանքի ու կասկածների օվկիանոսում խորտակվողի համար:
Արմինե Հակոբյանի ստեղծագործական բլոգ 