Հաճախ մեր աղոթքներում մենք այս կամ այն նյութական բարիքն ենք խնդրում՝ հավատալով, որ հենց դա է մեր երջանկության երաշխիքը:
Այնինչ միակ բարիքը, որին իսկապես պետք է ձգտել, մեր երջանկությունը ոչ մի նյութական բանի հետ չկապելն է: Եվ մեծագույն խնդրանքն Ամենակարողին մեզ ուղղորդելն ու մեր միտքը լուսավորելն է այնպես, որ կարողանանք իրականը տարբերել պատրանքայինից, առաջնայինը՝ երկրորդայինից, մնայունն՝ անցողիկից: Եվ մեր երջանկությունը փնտրենք հենց մնայունում, կարողանանք զգալ, հասկանալ, գտնել, շոշափել հենց մնայունը: Քանի որ միայն մնայունից կախված երջանկությունն է իրական, ամուր, հարատև…
Իսկ նյութական ամեն բան անցողիկ է, նյութականից կախված երջանկությունն էլ՝ չափազանց փխրուն:
Եվ, այնուամենայնիվ, երջանկության զգացումն իր հետ բերում է այն ամենն, ինչ անհրաժեշտ է մեզ, այդ թվում՝ նյութական ամեն բան, բայց այս դեպքում ոչ՝ որպես երջանկության նախապայման կամ երաշխիք, այլ ուղղակի կողմնակի հետևանք, արդյունք, շարունակություն…
Արմինե Հակոբյանի ստեղծագործական բլոգ 