Ֆիլմը սկսվում է այսպես․ երիտասարդ կնոջ կյանքում տեղի է ունենում միանգամից մի քանի ցնցող իրադարձություն՝ նրան լքում է ընկերը, տնօրենը ազատում է աշխատանքից, իսկ ամենափարսափելին մահացու հիվանդության ախտորոշումն է, որի դեպքում բժշկի խոսքերով նրան մնացել է ապրելու ընդամենը երկու ամիս։ Եվ հենց այդ 2 ամսվա իրադարձություններին էլ նվիրված է ֆիլմը․․․ բայց այս ֆիլմը ձեզ չի ողողելու ծանր ապրումներով, այն ձեզ չի տալու ոչ մի բացասական էմոցիա։ Իսկ ինչպե՞ս է դա հնարավոր դուք կիմանաք ֆիլմը դիտելու դեպքում։
Ես միայն կասեմ, որ ֆիլմն ասելիք ունի․ լուրջ, կարևոր, ճակատագրական ասելիք։
Արմինե Հակոբյանի ստեղծագործական բլոգ 